(مسأله 1004): اگر در جائى كه بايد نماز را بلند بخواند، عمدا آهسته بخواند، يا در جائى كه بايد آهسته بخواند عمدا بلند بخواند بنابر احتياط، نمازش باطل است، ولى اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسأله باشد صحيح است و اگر در بين خواندن حمد و سوره هم بفهمد اشتباه كرده، لازم نيست مقدارى را كه خوانده دوباره بخواند.
(مسأله 1005): اگر كسى در خواندن حمد و سوره بيشتر از معمول صدايش را بلند كند، مثل آن كه آنها را با فرياد بخواند، نمازش باطل است.
(مسأله 1006): انسان بايد قرائت نماز را ياد بگيرد كه غلط نخواند، و كسى كه به هيچ قسم نمىتواند همه سوره حمد را ياد بگيرد بايد آن مقدار كه مىتواند ياد بگيرد و بخواند ولى اگر آن مقدار ناچيز باشد بايد بنابر احتياط واجب مقدارى از بقيه قرآن كه مىتواند ياد بگيرد به آن ضميمه كند، و اگر نمىتواند بايد تسبيح به آن ضميمه كند، و اما كسى كه نمىتواند به كلى سوره را ياد بگيرد لازم نيست چيزى عوض آن بخواند، و در هر صورت احتياط مستحب آنست كه نماز را به جماعت بجا آورد.
(مسأله 1007): كسى كه حمد را به خوبى نمىداند و مىتواند ياد بگيرد چنانچه وقت نماز وسعتى دارد بايد ياد بگيرد و اگر وقت تنگ شده است چنانچه نماز را بطورى كه در مسأله پيش گفته شد بخواند نمازش صحيح است ولى در صورتى كه ممكن باشد بايد براى فرار از عقوبت نمازش را به جماعت بخواند.
(مسأله 1008): مزد گرفتن براى ياد دادن واجبات نماز بنابر احتياط حرام است ولى مزد گرفتن براى ياد دادن مستحبات آن جائز است.
(مسأله 1009): اگر يكى از كلمات حمد يا سوره را نداند، يا عمدا آن را نگويد يا بجاى حرفى حرف ديگر بگويد، مثلا بجاى (ض) (ظ) بگويد