باشد احتياط لازم آنست كه در آنها نماز خوانده نشود.
(مسأله 889): ((شرط دوم)) مكان نمازگزار در نمازهاى واجب بايد طورى نباشد كه از شدت حركت مانع از ايستادن نمازگزار و انجام ركوع و سجود اختيارى شود بلكه بنابر احتياط لازم نبايد مانع از آرامش بدن او باشد، و اگر بواسطه تنگى وقت يا جهت ديگرى ناچار باشد در چنين جائى مانند بعضى از انواع اتومبيل و كشتى و ترن نماز بخواند بقدرى كه ممكن است بايد استقرار و قبله را رعايت نمايد و اگر آنها از قبله به طرف ديگر حركت كنند به طرف قبله برگردد.
(مسأله 890): نماز خواندن در اتومبيل و كشتى و ترن و مانند اينها در وقتى كه ايستاده‌اند مانعى ندارد و همچنين در وقتى كه حركت مىكنند چنانچه به حدى تكان نداشته باشند كه مانع از آرامش بدن نمازگزار شود.
(مسأله 891): روى خرمن گندم و جو و مانند اينها كه نمىشود بى حركت ماند، نماز باطل است.
((شرط سوم)) بايد در جائى نماز بخواند كه احتمال بدهد نماز را تمام مىكند، و نماز خواندن در جائى كه بواسطه باد و باران و زيادى جمعيت و مانند اينها اطمينان دارد كه نمىتواند نماز را تمام كند، صحيح نيست اگر چه اتفاقا نماز را تمام كند.
(مسأله 892): اگر در جائى كه ماندن در آن حرام است، مثلا زير سقفى كه نزديك است خراب شود نماز بخواند - اگر چه معصيت كرده - ولى نمازش اشكالى ندارد.
(مسأله 893): نماز خواندن روى چيزى كه ايستادن و نشستن روى آن حرام است، مثل جائى از فرش كه اسم خدا بر آن نوشته شده چنانچه مانع از قصد قربت شود صحيح نيست.