5 - " علامه مجلسى " (ره) در باب نفى رؤيت از " جلد دوم بحار الانوار " روايتى از " هشام بن الحكم " آورده كه ما خلاصه آن را به فارسى براى خوانندگان محترم مىنگاريم:
" هشام ": محضر " امام صادق " (ع) شرفياب بودم كه " معاوية بن وهب " و " عبد الملك بن اعين " خدمتش رسيدند.
" معاوية بن وهب ": فرزند پيغمبر چه مىفرمايى راجع به خبرى كه از جدت پيغمبر اكرم روايت شده كه حضرتش پروردگار خود را ديد آيا بچه صورتى پروردگار را ديد؟ و نيز چه مىفرمائى راجع به حديثى كه گفته‌اند: " مؤمنين پروردگارشان را در بهشت مشاهده مىكنند " آيا بچه صورتى پروردگار را مشاهده مىكنند؟
" امام " لبخندى زد سپس فرمود: اى " معاويه " چقدر زشت است كه مردى هفتاد يا هشتاد سال در كشور هستى كه ممكلت خداوند جهان است زندگى نموده از نعمتهاى پروردگار برخوردار باشد مع الوصف منعم و آفريدگار خود را چنان كه شايسته است نشناسد!
اى " معاويه " پيغمبر اكرم پروردگار خود را با چشم سر مشاهده نكرد، بلكه با چشم دل خداى تعالى را ديد، چه ديدن دو گونه است: ديدن چشم و ديدن دل. چنانچه مقصود از رؤيت ديدن پروردگار با چشم دل باشد مطابق واقع و حقيقت است، و چنانچه مقصود ديدن با چشم سر باشد كفر به خدا و آيات اوست، زيرا كه رسول خدا فرمود: آن كس كه خداوند ر به مخلوقش تشبيه نمايد بطور تحقيق كافر است.
پدرم " باقر العلوم " (ع) از پدرش " زين العابدين " (ع) از " حسين بن على