(مسأله 1884): اگر گندم و جو و خرما و انگور، هم از آب باران مشروب شود و هم از آب دلو و مانند آن استفاده كند، چنانچه طورى باشد كه عرفا بگويند آبيارى آن با دلو و مانند آن شده، زكات آن بيست يك است، و اگر بگويند آبيارى با آب نهر و باران شده، زكات آن ده يك است، و اگر طورى است كه عرفا مىگويند به هر دو آبيارى شده زكات آن سه چهلم است.
(مسأله 1885): چنانچه در صدق عرفى شك كند و نداند كه آبيارى طورى است كه در عرف مىگويند با هر دو آبيارى شده يا اين كه مىگويند آبيارى آن مثلا با باران است اگر سه چهلم بدهد كافى است.
(مسأله 1886): اگر شك كند و نداند كه عرف مىگويند با هر دو آبيارى شده يا اين كه مىگويند با دلو و نحو آن آبيارى شده است، در اين صورت دادن يك بيستم كافى است، و هم چنين است حال اگر احتمال آن نيز برود كه در عرف بگويند با آب باران آبيارى شده است.
(مسأله 1887): اگر گندم و جو و خرما و انگور با آب باران و نهر مشروب شود، و به آب دلو و مانند آن محتاج نباشد ولى با آب دلو هم آبيارى شود، و آب دلو به زياد شدن محصول كمك نكند، زكات آن ده يك است، و اگر با دلو و مانند آن آبيارى شود و به آب نهر و باران محتاج نباشد، ولى با آب نهر و باران هم مشروب شود و آنها به زياد شدن محصول كمك نكنند، زكات آن يك بيستم است.
(مسأله 1888): اگر زراعتى را با دلو و مانند آن آبيارى كنند و در زمينى كه پهلوى آنست زراعتى كنند كه از رطوبت آن زمين استفاده نمايد، و محتاج به آبيارى نشود، زكات زراعتى كه با دلو آبيارى شده، يك بيستم، و زكات زراعتى كه پهلوى آنست بنابر احتياط يك دهم مىباشد.
(مسأله 1889): مخارجى را كه براى گندم و جو و خرما و انگور كرده