(مسأله 1331): كسى كه در كشتى يا قطار نشسته و قبل از رسيدن به حد ترخص به نيت نماز تمام مشغول نماز شود ولى قبل‌ از ركوع ركعت سوم به حد ترخص برسد بايد نمازش را شكسته بجا آورد.
(مسأله 1332): اگر در فرضى كه در مسأله پيش گذشت بعد از ركوع ركعت سوم به حد ترخص برسد مىتواند كه آن نماز را بشكند و بايد آن را شكسته بجا آورد.
(مسأله 1333): اگر كسى يقين پيدا كند كه به حد ترخص رسيده و نماز را شكسته بجا آورد و سپس معلوم شود كه در وقت نماز به حد ترخص نرسيده بوده بايد نماز را دوباره انجام دهد، پس چنانچه در اين حال هنوز به حد ترخص نرسيده باشد، بايد نماز را تمام بخواند و در صورتى كه از حد ترخص گذشته باشد نماز را شكسته بجا آورد و اگر وقت گذشته نماز را مطابق وظيفه‌اش در هنگام فوت آن بجا آورد.
(مسأله 1334): اگر چشم او غير معمولى باشد در محلى بايد نماز را شكسته بخواند كه چشم متوسط اهل شهر را نبيند.
(مسأله 1335): اگر موقعى كه سفر مىرود شك كند كه به حد ترخص رسيده يا نه، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1336): مسافرى كه در سفر از وطن خود عبور مىكند، اگر در آن توقف كند بايد نماز را تمام بخواند، و اگر نه احتياط لازم آنست كه بين قصر و تمام جمع نمايد.
(مسأله 1337): مسافرى كه در بين مسافرت به وطنش مىرسد و در آنجا توقف مىكند، تا وقتى كه در آنجا هست بايد نماز را تمام بخواند، ولى اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود يا مثلا چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد، وقتى كه به حد ترخص برسد، بايد نماز را شكسته بخواند.