باشد يا مثلا براى نجات دادن مظلومى با او مسافرت كند، نمازش شكسته است.
(مسأله 1309): اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند، سفر او حرام نيست، و بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1310): اگر براى لهو و خوش گذرانى به شكار رود، نمازش در حال رفتن تمام است، و در برگشتن قصر است در صورتى كه به حد مسافت باشد و مانند رفتن براى شكار نباشد، و چنانچه براى تهيه معاش به شكار رود، نمازش شكسته است، و هم چنين است اگر براى كسب و زياد كردن مال برود، اگر چه در اين صورت احتياط آنست كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1311): كسى كه براى معصيت سفر كرده، موقعى كه از سفر برمىگردد، اگر برگشتن به تنهائى هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند و احتياط مستحب آنست كه در صورتى كه توبه نكرده هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1312): كسى كه سفر او سفر معصيت است، اگر در بين راه از قصد معصيت برگردد، خواه باقيمانده راه به تنهائى يا مجموع رفت و برگشت از آنجا هشت فرسخ باشد يا نه، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1313): كسى كه براى معصيت سفر نكرده، اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براى معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند، ولى نمازهائى را كه شكسته خوانده صحيح است.
(شرط ششم) آن كه از كسانى نباشد كه جاى معنى ندارد و خانه‌شان همراه خودشان است مانند صحرانشينهائى كه در بيابانها گردش مىكنند، و هر جا آب و خوراك براى خود و حشمشان پيدا كنند، مىمانند، و بعد از چندى بجاى ديگر مىروند، پس اين گونه افراد در اين مسافرتها بايد نماز را تمام بخوانند.