سفر او كم باشد، مثلا دو سه هفته بعيد نيست كه حكم او شكسته باشد.
(مسأله 1318): كسى كه شغل او حمله‌دارى است و حاجيها را از راه دور به مكه مىبرد، چنانچه مقدار معتنا بهى از ايام سال را در راه باشد، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1319): كسى كه در مقدارى از سال شغلش مسافرت است، مثل شوفرى كه فقط در زمستان يا تابستان اتومبيل خود را كرايه مىدهد بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند، و احتياط مستحب آنست كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1320): راننده و دوره گردى كه در دو سه فرسخى شهر رفت و آمد مىكند، چنانچه اتفاقا سفر هشت فرسخى برود، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1321): كسى كه شغلش مسافرت است، چه ده روز يا بيشتر در وطن خود بماند و از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد، يا بدون قصد بماند، بايد در همان سفر اولى كه بعد از ده روز مىرود، نماز را تمام بخواند و همچنين است اگر در غير وطن خود ده روز با قصد يا بدون قصد بماند.
(مسأله 1322): چاروادارى كه شغلش مسافرت است چنانچه در وطن يا در غير وطن با قصد يا بدون قصد ده روز بماند احتياط مستحب آنست كه در سفر اولى كه بعد از ده روز مىرود ميان نماز تمام و شكسته جمع نمايد.
(مسأله 1323): كسانى چون چاروادار و شتردار كه شغل آنها در مسافرت است، در صورتى كه مسافرت بيش از مقدار معمول بر آنها موجب مشقت و خستگى شود بايد نماز را شكسته بجا آورند.
(مسأله 1324): كسى كه در شهرها سياحت مىكند، و براى خود وطنى اختيار نكرده نماز را تمام بخواند.