خوشا به حال فروتنان در دنيا كه در قيامت بر تخت هاى پادشاهى بالا مىروند.
اى " هشام " كم گفتن حكمت بزرگى است پس بر تو باد به خاموشى " زيرا كه آرامش نيكو و موجب كمى گناه و سبك بارى انسان است. با شكيبايى حلم را نگاهداريد، چه بى شكيبايى نگاهدارى آن ممكن نيست. همانا خداوند عزيز و بزرگ دشمن كسى است كه بى جا بخندد و بيهوده به تكاپو پردازد. و بر زمامدار لازم است كه مانند شبان از رعيت خود غفلت نكند و به آنان بزرگى نفروشد. چنان كه در آشكار از مردم شرم مىكنيد در نهان هم از خداوند شرم نماييد و بدانيد كه حكمت گم گشته مؤمن است پس بر شما باد به كسب دانش پيش از آنكه از دست شما برود. و از دست رفتن آن پنهان شدن دانشمند از شماست.
اى " هشام " آنچه را نمىدانى ياد گير و آنچه را مىدانى به نادان بياموز. دانشمند را براى دانشش بزرگ شمار و با او منازعه مكن، و نادان را براى نادانيش كوچك شمار ولى او را از خود مران بلكه او را نزد خود خوانده بوى دانش بياموز.
اى " هشام " هر نعمتى كه شكرش را بجا نياورى مانند گناهى است كه مورد مؤاخذه خواهى شد " امير مؤمنان على (ع) " فرمود كه خدا را بندگانى مىباشد كه ترس وى دلهاى آنان را شكسته و زبانشان را بسته و همانا ايشان سخنوران و دانشمندانى هستند كه در راه خدا با كارهاى خوب مسابقه مىكنند. به نظر آنان عبادت هر چند زيادتر باشد كم جلوه مىكند و خود را به عبادت كم قانع نمى سازند، خود را بدترين مردم مىدانند با اينكه زيركان و نيكوكارانند.
اى " هشام " شرم از ايمان است و ايمان موجب بهشت است. و بى شرمى و بد گوئى از جفا (بى ادبى و درشت خوئى) است و جفا موجب دوزخ است.
اى هشام مردم نسبت به سخن گفتن سه گونه‌اند:
1 - سود برنده. و آن كسى است كه در سخن گفتن به ياد خدا باشد.
2 - سالم و آن كسى است كه خاموشى را اختيار كند.
3 - هلاك شونده و آن كسى است كه سخنان باطل گويد. همانا خداوند بهشت