چنين كنم، بندگانم استحقاق ثواب و پاداش مرا نخواهد داشت، ليكن مى خواهم آزاد و بى هيچ نوع اجبار، ايمان بياورند تا استحقاق قرب و كرامت مرا پيدا كنند، و شايستگى زندگى دائمى را در بهشت جاويدان، به دست آورند.
وقول خداوند متعال در آيه شريفه * (و ما كان لنفس أن تموت إلا بإذن الله كتابا مؤجلا) * (1) به اين معنا نيست كه خداوند متعال ايمان را بر نفس آدمى منع و حرام فرموده باشد، بلكه مقصود اين است كه نفس جز به اذن و اجازه خدا، ايمان نمى آورد و اذن خدا، امر اوست به ايمان مادامى كه نفس مكلف و فرمانبردار است.
امام در تفسير قول خداوند متعال در پاسخ سوال مأمون در آيه * (الذى جعل الأرض فراشا والسماء بناء) * (2) فرموده است:
يعنى زمين را با طبايع وابدان شما سازگار و موافق قرار داد، و آن را گرم و سوزان نساخت تا شما را بسوزاند. و بسيار سرد قرار نداد تا شما را منجمد گرداند، هواى ان را زياد خوشبو نكرد تا سرهاى شما به درد آيد، و زياد بدبو نساخت تا شما را هلاك كند، آن را مانند آب نرم و روان قرار نداد تا در آن غرق شويد، و خيلى سخت و سفت نيافريد تا نتوانيد خانه و بنا و قبر مردگان در آن سازيد، بلكه خداوند متعال بخشى از آن را به اندازه اى كه از آن سود بريد، و آرامش يابيد و بدنها و خانه‌هايتان بر آن قرار گيرد، سفت و سخت آفريد، و در آن خانه ها و گورهايتان، فراهم و براى شما سود بسيار مقرر فرمود، از اين رو در آيه شريفه فرموده است زمين را بستر مناسب، براى شما قرار داد، سپس امام (عليه السلام) " و السماء بناء... " يعنى بر بالاى سر شما آسمان را سقفى محفوظ بنا كرد، و خورشيد و ماه و ستارگان آسمان را براى مصلحت و منفعت شما، به چرخش و گردش درآورده، و * (أنزل من السماء ماء) * (3) يعنى باران را از بالا نازل ساخت تا بر قلهء كوهها و بلنديها و تپه‌ها و درون گودالها فرود آيد، سپس آن را به صورت بارانهاى درشت قطره قطره و پيوسته، يا