بخش اول / نگاهى كوتاه به زندگى و عصر امام (ع)...
امام رضا (عليه السلام) در روز جمعه، يا پنج شنبه 11 ذى قعده در سال 148 در شهر مدينه پا به عرصهء حيات نهاد و جهان را با صفا و معنويت خويش، منور ساخت. البته برخى ولادت امام را در سال 153 گفته اند.
مادر آن حضرت نقل مى كند: هنگامى كه كودك قدم به اين جهان گذاشت، دستان كوچك را بر زمين نهاد و سر را به سوى آسمان بلند كرد و سخنى چند بر زبان راند. چون قنداقه اش را به دست پدر بزرگوار دادند، نگاهى به چهرهء معصوم و زيباى او نمود، و فرمود:
گوارا باد تو را اى نجمه، در اين كرامتى كه خدايت نموده است. (1) پدرش اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپش گفت، كام او را با آب فرات برداشت و آنگاه جگر گوشه اش را به مادرش سپرد و فرمود: بگير اين پسر را كه او بقية الله است در روى زمين. (2) او كودكى بود كه بسيار شير ميل مى فرمود تا آنجا كه مادر مكرمه اش مى گفت: مرا به يك زن شيرده كمك و يارى كنيد، چرا كه طفلم بسيار شير مى خورد، و به واسطهء شير دادن او از اذكارم باز مانده ام، ميل دارم نه پسرم شير كم بخورد، و نه من از ذكر و دعايم بازمانم. (3) نسب امام رضا (عليه السلام) به اين شيوه مى باشد:
او على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسين بن على بن ابى طالب (عليه السلام) هشتمين امام اهل بيت است، كه در مدينه متولد، و در طوس وفات يافته است.
مادر حضرت (عليه السلام) مادر آن بزرگوار " تكتم " بود پس از تولد آن حضرت، از سوى همسر بزرگوارش " طاهره "