از اباصلت هروى منقول است از دعبل خزاعى شنيدم هنگامى كه در محضر امام رضا (عليه السلام) قصيده ام را خواندم و به اين ابيات رسيدم كه:
خروج امام، لامحالة خارج * يقوم على اسم الله، والبركات يميز فينا كل حق و باطل * و يجزى على النعماء والنقمات امام رضا (عليه السلام) با شنيدن اين دو بيت به شدت گريستند سپس متوجه من شدند و فرمودند: اى خزاعى در اين دو بيت، روح القدس با زبان تو سخن گفته است، آيا مى دانى اين امام كيست؟ و چه زمانى قيام خواهد نمود؟
گفتم: نه، نمى دانم ولى اى سرور من! شنيده ام كه امامى از شما ظهور خواهد نمود كه روى زمين را با عدل و قسط پر خواهد نمود پس از آن كه از جور و ظلم پر شده باشد پس امام توضيح دادند:
امام پس از من محمد پسرم و از محمد پسرش على و پس از على پسرش حسن و پس از حسن، پسرش حجت قائم منتظر مى باشد و اگر از دنيا روزى باقى نماند خداوند متعال آن روز را طولانى خواهد نمود تا آن كه او ظهور نمايد و روى زمين را با عدل و داد پر نمايد آنچنان كه از ظلم و ستم پر گرديده است.
3. شافعى:
محمد بن ادريس شافعى، كه در سال 150 ديده به جهان گشوده و در سال 204 ديده از جهان بربسته است فهم خود را از آيه در قالب شعر ريخته و با احساسات پاك خود، درباره فريضهء مودت اهل بيت (عليه السلام) چنين مى گويد:
يا اهل بيت رسول الله حبكم * فرض من الله، في القرآن أنزله كفاكم من عظيم القدر إنكم * من لم يصل عليكم، لاصلاه له (1)