نمايانگر قسمتى از آنهمه دانش و اطلاع وسيع اسلامى و احاطهء بى مانند زهراء (عليه السلام) بر مسائل اسلام است.
زهراى اطهر با آنهمه مشغله و گرفتارى كه تازه از هر فرصت كوتاه استراحت خود نيز براى افزايش وسعت اطلاعات و معلوماتش استفاده مى كرد، بطور طبيعى ديگر مى بايست هيچگونه وقت و فرصتى براى هيچ كار ديگرى نداشته باشد. حال آن كه چنين نبود و هرگاه دچار كمبود وقت مى شد، از ساعات خواب و استراحت خود مى كاست و باز آن ساعات را در خدمت معنويات به كار مى گرفت. بطورى كه با آنهمه گرفتارى و مشغله، تازه ساعات زيادى را هم براى ملاقات با ديگران وحل مشكلات فكرى و معنوى آنها اختصاص مى داد. او هرگز در پاسخگويى به مسائل شرعى و پرسش‌هاى معنوى مردم مضايقه نداشت. بلكه آن را نيز يكى از وظايف اصلى و ارشادى خويش مى شمرد و به عنوان دختر پيامبر (صلى الله عليه وآله)، همسر على (عليه السلام)، مادر حسنين (عليه السلام) و در مجموع به عنوان يك بانوى مسلمان دانشمند و صاحب كمالات و فضايل گرانقدر معنوى، برخود فرض مى دانست كه از انجام اين امور هم غفلت نكند.
روزى زنى خدمت فاطمه (عليه السلام) رسيد و در مورد نماز و بعضى از مسائل آن كه دچار اشكال شده بود، سؤالى مطرح كرد. فاطمه (عليه السلام) با كمال گشاده رويى پاسخ آن را به طور مشروح و مفصل بيان فرمود. آن زن مسأله دومى را هم مطرح كرد و باز به همان ترتيب پاسخش را شنيد. باز سؤال ديگرى طرح كرد و همينطور سؤال‌هاى چهارم و پنجم و ششم و هفتم و هشتم و نهم و دهم... و فاطمهء زهرا همه را، با همان گشاده رويى و حلم و شكيبايى، مو به مو پاسخ داد، بى آنكه ذره اى شتاب و بى تابى يا كم حوصلگى و خستگى نشان دهد. آنگاه زن مزبور كه احساس مى كرد بانوى بزرگوار اسلام را به زحمت انداخته شروع به معذرت خواهى كرد و توضيح داد كه اين مسائل مربوط به مادر پير و زمين گيرم است كه خودش قادر به راه رفتن نيست و نتوانسته است خدمت شما برسد لذا مرا مأمور كرده تا پاسخ سؤال‌هايش را از شما بگيرم و براى او بازگو كنم.
در اين لحظه زهراى اطهر، در كمال مهربانى و با لحنى آرام و اطمينان بخش و دلنواز فرمود: چه خوب كردى كه سؤال‌هاى دينى و مذهبى مادرت را مطرح كردى و اكنون اگر