خدا (صلى الله عليه وآله) رسيد و باعث خرسندى فراوان حضرتش گرديد. چنان كه دخترش را بسيار دعا كرد و از اين عمل خير، ابراز رضايت فراوان فرمود و حتى با الفاظى همچون " چنين دخترى را قربان بروم " از دختر عزيز خويش ذكر خير فرمود. (1) امام باقر (عليه السلام) و ياد مادر از عشق و علاقهء پنجمين پيشواى معصوم شيعيان، امام باقر (عليه السلام) نسبت به مادر عزيز و بزرگوارش، داستانها و اخبار و روايات بسيار نقل شده، كه در آنها تجليل آن حضرت از مادر محبوب، و تجديد خاطره و بيان فضائل و مكارم والاى فاطمه زهرا (عليه السلام) همواره تكرار و تأكيد شده است.
در بيان شدت اين علاقه، ذكر يك نمونه را، به عنوان مشتى از خروار و ذره‌اى از بسيار، كافى مى دانيم:
در حديث آمده است كه امام باقر (عليه السلام) هرگاه كه گرفتار تب شديد مى گرديد و در بستر بيمارى مى افتاد، آب خنك طلب مى كرد. وقتى آب به دستش مى رسيد و جرعه‌اى چند از آن مى نوشيد، لحظه اى از نوشيدن باز مى ماند و سپس با صداى بسيار بلند، به حدى كه در بيرون خانه نيز شنيده شود، از ته دل مادرش زهرا (عليه السلام) را صدا مى كرد و مى فرمود: مادرم، فاطمه، اى دختر رسول الله (صلى الله عليه وآله)!
و بدين گونه در آن لحظات سوز تب، نوعى تشفى دل و مرهم غم و تسكين خاطر مى جست، و جان و روح خود را با نام زيباى محبوب و معشوق و مادر عزيز خود، عطرآگين مى ساخت. (2) امام صادق (عليه السلام) و ياد مادر امام صادق (عليه السلام) پيشوا و رئيس مذهب، و آغازگر و پايه گذار مكتب و فقه پربار جعفرى، گفته ها و نوشته ها و نظرات و بيانات عميق و فراوانى در مورد مادر عزيزش زهراى اطهر (عليه السلام) دارد، كه هر يك بيانگر اخلاص و اعتقاد آن حضرت نسبت به مادر خود، و سرشار از هدايت و ارشاد براى مسلمين به ويژه بانوان مسلمان است. از ميان همهء آن