پاسخ من، عباى خود را بر سر ياران كساء كشيد و با لحنى محكم و استوار، كه جاى كمترين تعللى را باقى نمى گذاشت فرمود: اى ام السلمه، البته تو در مسير حق هستى، اما خدا گواه است كه مشمول اهل بيت نيستى.
بلى، احاديث و اخبار فراوانى در اين باره، از طريق اهل بيت عصمت و طهارت و رسالت وارد شده است كه از طرفى نشان مى دهد شايستگى اهل بيت بودن تنها به آن بزرگواران اختصاص دارد، و از طرفى هم ساير اعضاء خانواده و وابستگان پيامبر، حتى همسران رسول خدا (صلى الله عليه وآله) را كه از جمله نزديك ترين افراد به آن حضرت و به عبارتى شريك زندگى اش بوده اند، از شمول اهل بيت بودن به معناى الهى و آسمانى اش كه منظور و مراد آيهء شريفه بوده است، بر كنار مى كند.
محدثين بزرگ و نامدارى از برادران اهل سنت نيز، در حد تواتر، رواياتى در اين باره نقل كرده اند كه نمونه‌هايى از آنها، در بخش آتى كتاب حاضر (بخش فاطمه از ديدگاه روايات) ذكر خواهد شد. در اين روايات آمده است كه: پس از نزول آيهء شريفه بر قلب مبارك پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) صبحگاهان كه آن حضرت از خانه بيرون مى آمد، به هنگام عبور از مقابل خانهء فاطمه (عليه السلام) به صداى بلند اهل آن خانه را فرا مى خواند و مى فرمود:
" الصلاة! الصلاة! أهل البيت! إنما يريد الله ليذهب عنكم الرجس ويطهركم تطهيرا "...
يعنى: نماز نماز!.. خاندان رسالت، خداوند اراده كرده است كه شما را پاك و پاكيزه گرداند و از بدى ها و پليدى ها دور سازد....
اين عمل رسول الله (صلى الله عليه وآله) و تكرار عبارات مزبور از شش ماه الى هشت يا نه ماه (با توجه به اختلاف در روايات) ادامه داشته و در طول اين مدت، همه روزه، به هنگام سحرگاهان، اين عمل و بيان همين كلمات از سوى رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) انجام و تكرار مى شده است.
عامل تكرار اگر سؤال شود كه براى تكرار اين عمل از سوى پيامبر (صلى الله عليه وآله) چه انگيزه اى وجود داشته واساسا عامل تكرار در اين ميان چه نقشى مى توانسته ايفاء كند، سؤال بى جايى نخواهد بود. آيا براى خاندان عصمت و طهارت و اهل بيت مقدس و منزه و نورانى رسالت، كافى نبود كه يك بار آن خبر آسمانى و وعده ء مقدس الهى را بشنوند و آنگاه به عظمت