اين ديدگاه نيز به ما تعليم مى دهد كه ازدياد جهيزيه و چشم و همچشمى در آن و روز به روز اضافه كردن اجزاء و قيمت آنها، و در واقع نوعى مسابقه گذاشتن در گرانى، و سنگين ساختن تشريفات ازدواج، هيچگونه تضمين براى خوشبختى زوج‌هاى جوان بوجود نمى آورد. بلكه بر تأثير طبيعى آن، جوانان را از تن دادن به ازدواج گريزان مى سازد و مهمترين عامل در بروز امراض روانى و روحى، و وسيله اى براى نفوذ و اشاعهء فساد و فحشاء و ازدياد امراض گوناگون در سطح جامعه و سقوط و انحطاط اجتماع سالم اسلامى را فراهم مى آورد. شيوه ء ازدواج دختر پيامبر با پيشواى نخستين شيعيان، در واقع يك درس بزرگ عملى و يك مبارزه ء اصولى با افكار غلط و سنت‌هاى پوسيده ء گذشته و حال است. مبارزه با عادات و آدابى است كه همواره مال و ثروت و تجمل و تشريفات را در نظر مى گيرند، نه اصول اخلاقى و معنوى و فضايل و ملكات انسانى و روحى و آرايش‌هاى باطنى را. غافل از آن كه اگر معنويت نباشد، هيچ ثروتى قادر به تأمين خوشبختى حتى براى يك روز و يك لحظه هم نخواهد بود.
اثاثهء خانهء على (عليه السلام) اكنون كه صورت ريز اشياء و اجناس جهيزيه فاطمه (عليه السلام) را بر شمرديم و دانستيم كه دختر پيامبر و عروس امام اول شيعيان چه اشياء ساده اى را جهيزيهء خود قرار داده است، جاى آن دارد كه سرى هم به خانهء على (عليه السلام) بزنيم. مى خواهيم از موجودى خانهء على و از تمامى اثاثهء زندگى محقرش يك نوع صورت بردارى كنيم تا اولا معلوم شود كه پيشواى اول شيعيان در چگونه خانه اى با چه موجودى و وسايلى زندگى مى كرده، و ثانيا خانه اى كه دختر پيامبر به عنوان عروس مى خواسته است گام در آن بگذارد چه اثاثه‌اى داشته و وضعيت مالى داماد پيامبر چگونه بوده است؟
مورخين اسلام نوشته اند كه على (عليه السلام) براى روز عروسى اش، فقط همين اثاثهء محقرى را كه ذيلا ذكر مى كنيم به عنوان وسايل خانه و براى رفاه عروس بزرگوار خود تهيه و خريدارى كرده بود:
1. يك چوب لباسى، براى آن كه لباس‌هاى خودشان و مشك آب شان را از آن آويزان كنند.
2. يك قطعه پوست گوسفند.