عبادات و آداب پيشين باقى مانده بودند. بسيارى از آنها هنوز هم آداب و اخلاق معاشرت و روابط اجتماعى را درست انجام نمى دادند، و از اين رو پيامبر عظيم الشأن اسلام را با نام ها و لحن‌هاى بدوى و جاهلى كه گاهى صورت زننده و حقارت آميز به خود مى گرفت، مورد خطاب قرار مى دادند.
سرانجام از جانب خداوند آيهء شريفهء " لاتجعلوا دعاء الرسول بينكم كدعاء بعضكم بعضا " (1) نازل شد. يعنى صدا كردن و مخاطب قرار دادن رسول خدا را به آن صورتى انجام ندهيد كه بعضى از شما بعضى ديگر را به آن صورت فرا خوانده و صدا مى كنيد.
فاطمه زهرا (عليه السلام) مى گويد:
از آن پس من ديگر پدرم را با لفظ " اب " " بابا " خطاب نمى كردم و در عوض همانند ديگران، او را رسول الله مى خواندم. چندين مرتبه كه او را با اين لقب و عنوان فرا خواندم، پدرم جواب نگفت. سپس فرمود: فاطمه جان، اين آيه درباره ء تو و فرزندانت نازل نشده است. تو از من هستى و من از توام. اين آيه درباره ء متكبرين قريش نازل گرديده است. تو، به من همان كلمهء " بابا " بگو، زيرا اين كلمه بهتر و بيشتر قلب مرا زنده و شاداب مى سازد و خدا را خشنود و راضى مى دارد. (2) آرى، اين نمونه اى بود از ادب فاطمه (عليه السلام) كه حتى در برابر پدر مهربان و نزديك ترين كسانش، ذره اى از اصول و رعايت أدب را ناديده نمى گرفت و بدان بى اعتناء نمى ماند.
4. هجرت در راه خدا فاطمه زهرا (عليه السلام) هنوز بسيار كم سن و سال بود كه اقدام به مهاجرت از مكه به مدينه نمود و چنان كه قبلا گفته شد همراه با فاطمه‌هاى ديگر، در كاروانى كوچك و مقدس، به سرپرستى على (عليه السلام) دهها خطر را به جان خريد و آن فاصلهء طولانى بين دو شهر را طى كرد. در واقع بايد گفت كه زهراى اطهر، نخستين زن مقدس از دودمان رسالت و نبوت است كه در راه خدا تن به مهاجرت داد و با آن سن و سال كم و در عين حال نيروى دراكهء قوى و هوش ودرايت سرشار خدادادى اش در راه حفظ دين و معتقدات اسلامى