متعال من و على را از يك شجره خلق كرده است. من اصل و ريشهء آن (شجره)، على شاخهء آن، فاطمه پيوند آن، و حسن و حسين (عليه السلام) ميوه‌هاى آن، و پيروان آنها برگ‌‌‌هاى آن هستند. هركس به شاخه اى از شاخه‌هاى آن چنگ بزند، نجات يافته است. (1) و نيز " طبرانى " از امام حسن مجتبى (عليه السلام) نقل كرده است كه ايشان در خطبه اى كه در مسجد ايراد كردند، چنين فرمودند: " ما، از اهل خانواده اى هستيم كه خداوند دوستى و موالات آنان را واجب كرده و فرموده است: (لا اسئلكم عليه اجرا الا المودة في القربى...). (2) و امام سجاد زين العابدين (عليه السلام) در شهر شام، در پاسخ شماتت برخى از ستمگران آن ديار فرمودند: آيا آيهء مودت در قربى را نخوانده اى؟ آيا آنان (كه در اين آيه از آنان ياد شده است) جز ما افراد ديگرى هستند؟
شاعر در ارتباط با مسألهء اهل بيت مى گويد:
يا أهل بيت رسول الله حبكم * فرض من الله في القرآن أنزله كفاكم من عظيم القدر إنكم * من لم يصل عليكم لا صلاة له يعنى: اى اهل بيت رسالت، دوستى ومودت شما فريضه اى است كه خداوند در قرآن تعيين و نازل كرده است از نظر عظمت قدر و اعتبار كافيست كه دانسته شود كسى كه در انجام نماز بر شما خاندان رسالت، درود و صلوات نفرستد نماز او صحيح و درست نيست ".
بدينسان، با آنچه پيرامون آيات مباهله و تطهير ومودت ذكر شد، درمىيابيم كه قربى و خويشاوندان به هر ترتيب و تفسيرى كه گرفته شود، فاطمه زهرا (عليه السلام) يادگار ارزنده پيامبر عاليقدر اسلام، سرآمد كامل، و نمونهء بازر آن خواهد بود.
4. ابرار و نيكان خداوند متعال در جايى از قرآن كريم مى فرمايد:
" ابرار و نيكان، كسانى هستند كه به نذر خود وفا مى كنند ". (3) محدثين اتفاق نظر دارند