" اسير " مى دهند و مى گويند ما شما را به خاطر خدا اطعام مى كنيم و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى خواهيم ما فقط از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است). (1) اين آيه شريفه در ارتباط با مورد قبلى، استقلالا و در عرصهء ديگرى نازل شده است ولى به يقين در مورد اهل بيت (عليه السلام) مى باشد كه سه شبانه روز خود در گرسنگى به سر بردند و طعام خود را به مسكين، يتيم، و اسير ايثار نمودند.
آرى، اين گونه نذر كردن و اين گونه به اداى نذر برخاستن نيز خاص اهل بيت رسول خدا است و تنها آنان هستند كه مى توانند عالى ترين وكامل ترين مظهر و نمونهء ابرار، يعنى نيكان و نيك كرداران و اهل نيكى‌هاى راستين خالصانه باشند.
6. سوره ء شريفهء كوثر " إنا أعطيناك الكوثر فصل لربك و انحر، ان شانئك هو الأبتر ". (2) (ما به تو " كوثر = خير و بركت " فراوان عطا كرديم پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كنى و بدان دشمن تو قطعا بريده نسل و بى دنباله است).
اين سوره ء شريفه به اتفاق اكثر مفسرين پس از درگذشت ابراهيم و به هنگام تولد حضرت زهرا بر پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) نازل شده است. پس به اين ترتيب مى توان گفت كه شناختن اهل بيت پيامبر، كار دشوارى نيست. زيرا آنها، افراد برجسته و شايسته‌اى هستند كه نشانى ها و علايم خاصى دارند و اين نشانى ها هم در قرآن مجيد، ضمن چند آيهء آسمانى ذكر شده است. با توجه به اين نشانى ها است كه مى توان به سهولت دريافت كه آن كسانى كه شايستگى دست يافتن به چنان منزلتى را دارند، و دوستى ومودت آنان چندان با ارزشى است كه پاداش رسالت پيامبر (صلى الله عليه وآله) به شمار مى رود، غير از فاطمه و على و فرزندان آنها، هيچ كس ديگر نمى تواند باشد.
از ديدگاه روايات پس از آن كه مقام شامخ حضرت فاطمه (عليه السلام) را از ديدگاه آيات قرآنى بررسى كرديم