سخن مسرور و خوشحال شدم و خنديدم. (1) اين آرزوى قلبى فاطمه (عليه السلام) خيلى زود بر آورده شد و آن بانوى بانوان بهشتى، خيلى زود (به قولى هفتاد و پنج روز پس از رحلت پيامبر (صلى الله عليه وآله)) دعوت حق را لبيك گفت و به لقاء محبوب و معبود خود پيوست.
اما آنچه در رحلت فاطمه (عليه السلام) دردناك و جانگداز است، رحلت او در عنفوان جوانى، و چگونگى رحلتش در پى سقط جنين و آسيب ديدن پهلوى مباركش، و نيز نوع به خاك سپرده شدن اوست كه در غربت و تنهايى، در شبى سياه و دور از انظار و در حالتى صورت گرفت كه خيل دوستدارانش حتى نتوانستند اشكى بر مزارش بيفشانند....
تشييع كنندگان فاطمه (عليه السلام) در دل شب فاطمه زهرا (عليه السلام) كه پيش از رحلت، مدتى را با پهلوى شكسته و تن رنجور و تب آلود بر بستر افتاده و با درد و رنج دست و پنجه نرم كرده بود، طبق وصيت خويش، شبانه و دور از انظار معاندان بد دل و كينه توز دفن گرديد. در تشييع او جز شوهر بزرگوارش على (عليه السلام) و فرزندان دلبندش حسن و حسين (عليه السلام) وعمار، مقداد، عقيل، زبير، سلمان و تنى چند از بنى هاشم، كس ديگرى حضور نداشت. اين نوع تشييع، كه در سكوت و خاموشى و در واقع به طور پنهانى صورت گرفت و در جهان اسلام سابقه نداشت، حاكى از مظالم و تعدياتى بود كه در همان مدت كوتاه پس از رحلت رسول خدا، از سوى جاه طلبان و منفعت پرستان بر بنى هاشم اعمال گرديده بود. همين تشييع بى سر و صدا و مظلومانهء فاطمه (عليه السلام) خود سمبل و مرز اين مظالم و تعديات بود و نشان مى داد كه ستمگرى و جفا كارى با خاندان رسول خدا (صلى الله عليه وآله)، تا جايى رسيده است كه دختر محبوب او را نيز مى بايست در سكوت وانزوا به خاك سپرد، تا مبادا از سوى معاندان، تعرض و تعدى تازه اى صورت گيرد....
درد دل على (عليه السلام) با رسول خدا (صلى الله عليه وآله) على (عليه السلام)، به هنگام دفن همسر عزيزش، با قلبى شكسته و دلى دردمند، آهى پرسوز از سينه بركشيد و با اين كلمات جانسوز رسول خدا (صلى الله عليه وآله) را مورد خطاب قرار داد:
" درود بر تو اى رسول خدا، از من و از دخترت كه در جوار تو فرود آمده و چنين زود به