انسان انجام دهد، و اگر ديگرى او را وضو دهد، يا در رساندن آب به صورت و دستها و مسح سر و پاها به او كمك نمايد وضو باطل است.
(مسأله 292): كسى كه نمىتواند خود وضو بگيرد بايد از ديگرى كمك بگيرد هر چند شستن و مسح كشيدن با مشاركت هر دو باشد - و چنانچه مزد هم بخواهد در صورتى كه بتواند و مضر به مالش نباشد بايد بدهد - ولى بايد خود او نيت وضو كند و با دست خود مسح نمايد، و اگر مشاركت خود شخص ممكن نباشد بايد از شخص ديگر بخواهد كه او را وضو بدهد و در اين صورت احتياط واجب آنست كه هر دو نيت وضو نمايند، و اگر ممكن نباشد بايد نائبش دست او را بگيرد و بجاى مسح او بكشد و اگر ممكن نباشد بايد نائب از دست او رطوبت بگيرد و با آن رطوبت سر و پاى او را مسح كند.
(مسأله 293): هر كدام از كارهاى وضو را كه مىتواند به تنهائى انجام دهد نبايد در آن از ديگرى كمك بگيرد.
((شرط دوازدهم)): آن كه استعمال آب براى او مانعى نداشته باشد.
(مسأله 294): كسى كه مىترسد كه اگر وضو بگيرد مريض شود يا اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند وظيفه ندارد كه وضو بگيرد، و اگر نداند كه آب براى او ضرر دارد و وضو بگيرد اگر واقعا ضرر داشته وضوى او باطل است.
(مسأله 295): اگر رساندن آب به صورت و دستها به مقدار كمى كه وضو با آن صحيح است ضرر ندارد و بيشتر از آن ضرر دارد، بايد با همان مقدار وضو بگيرد.
((شرط سيزدهم)): آن كه در اعضاء وضو مانعى از رسيدن آب نباشد.
(مسأله 296): اگر مىداند چيزى به اعضاء وضو چسبيده، ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مىكند يا نه، بايد آن را بر طرف كند، يا آب را به زير