(مسأله 288): لازم نيست نيت وضو را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند بلكه اگر تمام افعال وضو بداعى امر خدا آورده شود كفايت مىكند.
((شرط نهم)): آن كه وضو را به ترتيبى كه گفته شد بجا آورد، يعنى اول صورت و بعد دست راست و بعد دست چپ را بشويد، و بعد از آن سر و بعد پاها را مسح نمايد، و احتياط مستحب آنست كه هر دو پا را با هم مسح نكند بلكه پاى چپ را بعد از پاى راست مسح كند.
((شرط دهم)): آن كه كارهاى وضو را پشت سر هم انجام دهد.
(مسأله 289): اگر بين كارهاى وضو بقدرى فاصله شود كه در نظر عرف پشت سر هم نباشند وضو باطل است، ولى در صورت پيش آمد عذرى براى شخص - مانند فراموشى يا تمام شدن آب - اين امر معتبر نيست بلكه اگر وقتى مىخواهد جائى را بشويد يا مسح كند چنانچه رطوبت تمام جاهائى كه پيش از آن شسته يا مسح كرده خشك شده باشد، وضو باطل است، و اگر فقط رطوبت جائى كه جلوتر از محلى است كه مىخواهد بشويد يا مسح كند خشك شده باشد، مثلا موقعى كه مىخواهد دست چپ را بشويد رطوبت دست راست خشك شده باشد و صورت تر باشد، وضويش صحيح است.
(مسأله 290): اگر كارهاى وضو را پشت سر هم بجا آورد، ولى بواسطه گرماى هوا يا حرارت زياد بدن و مانند اينها رطوبت جاهاى پيشين خشك شود و وضوى او صحيح است.
(مسأله 291): راه رفتن در بين وضو اشكال ندارد، پس اگر بعد از شستن صورت و دستها چند قدم راه برود، و بعد سر و پا را مسح كند وضوى او صحيح است.
((شرط يازدهم)): آن كه شستن صورت و دستها و مسح سر و پاها را خود