گفته شد عمل نمايد.
(مسأله 2589): اگر چيزى را كه پيدا كرده موقع وضو گرفتن و نماز خواندن همراه او باشد، و نخواهد آن را به صاحبش چنانچه پيدا شود بدهد وضو و نمازش باطل نمىشود.
(مسأله 2590): اگر كفش شخصى را ببرند و كفش ديگرى بجاى آن بگذارند، چنانچه بداند كفشى كه مانده مال كسى است كه كفش او را برده و راضى است كه كفشش را عوض كفشى كه برده است بردارد، مىتواند بجاى كفش خودش بردارد. و همچنين است اگر بداند كه كفش او را بطور ناحق و ظلم برده است، ولى در اين فرض بايد قيمت آن از كفش خودش بيشتر نباشد، و الا حكم مجهول المالك، نسبت به زيادى قيمت جارى است، و در غير اين دو صورت حكم مجهول المالك بر آن كفش جارى خواهد بود.
(مسأله 2591): اگر مالى كه در دست انسان است مجهول المالك ((صاحب آن نا معلوم)) باشد و گمشده بر آن مال صدق نكند، در صورتى كه اطمينان داشته باشد كه مالك آن راضى به تصرف او در آن مىباشد جائز است به هر طوريكه مىداند او راضى است در آن تصرف كند و اگر نه لازم است صاحب آن را جستجو كند، و تا زمانى كه احتمال مىدهد جستجو فايده داشته باشد جستجو را ادامه دهد، و پس از يأس از پيدا شدن صاحبش بايد آن مال را به فقير صدقه بدهد، و احتياط لازم اين است كه با اجازه حاكم شرع تصدق كند، و اگر بعدا صاحبش پيدا شود، چنانچه راضى به صدقه دادن نشود، بنابر احتياط بايد عوض آن را به او بدهد.