بدون عذر يك روز روزه نگيرد، بايد روزه‌ها را از سر بگيرد.
(مسأله 1673): اگر در بين روزهائى كه بايد پى در پى روزه بگيرد عذرى غير اختيار مثل حيض، يا نفاس، يا سفرى كه در رفتن آن مجبور است، براى او پيش آيد بعد از بر طرف شدن عذر، واجب نيست روزه‌ها را از بگيرد، بلكه بقيه را بعد از بر طرف شدن عذر بجا مىآورد.
(مسأله 1674): اگر به چيز حرامى روزه خرد باطل كند، چه آن چيز اصلا حرام باشد مثل شراب و زنا، يا به جهتى حرام شده باشد، مثل خوردن غذاى حلالى كه براى انسان ضرر كلى دارد و نزديكى كردن با عيال خود در حال حيض، احتياط مستحب آنست كه كفاره جمع بدهد، يعنى يك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام آنها يك مد گندم، يا جو يا نان و مانند اينها بدهد، و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد، هر كدام آنها كه ممكن است انجام دهد.
(مسأله 1675): اگر روزه‌دار دروغى را به خدا و پيغمبر صلى الله عليه وآله عمدا نسبت دهد، احتياط مستحب آنست كه كفاره جمع كه تفصيل آن در مسأله پيش گفته شد بدهد.
(مسأله 1676): اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع يا استمناء كند، يك كفاره او واجب است. ولى احتياط مستحب آنست كه براى هر دفعه يك كفاره بدهد.
(مسأله 1677): اگر روزه‌ار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه غير جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مىكند، انجام دهد، براى همه آنها بى اشكال يك كفاره كافيست.
(مسأله 1678): اگر روزه‌دار غير از جماع كار ديگرى كه روزه را