(مسأله 1432): اگر مأموم در بين نماز بدون عذر قصد انفراد نمايد، صحت جماعتش محل اشكال است ولى نمازش صحيح است مگر آن كه به آنچه وظيفه نمازگزار در نماز فرادى است عمل نكرده باشد يا كارى كه نماز فرادى را - هر چند سهوا - باطل مىكند مثل زيادى ركوع انجام داده باشد، بلكه در بعضى موارد اگر بوظيفه نماز فرادى هم عمل نكرده باشد، باز نيز نمازش صحيح است مثلا اگر از اول نماز قصد انفراد را نداشته و قرائت نكرده، ولى در هنگام ركوع چنين قصدى برايش پيدا شود، در اين صورت مىتواند نمازش را به قصد انفراد تمام كند و لازم نيست كه آن را اعاده نمايد.
(مسأله 1433): اگر مأموم بعد از حمد و سوره امام بواسطه عذرى، نيت فرادى كند لازم نيست حمد و سوره را بخواند، ولى اگر پيش از تمام شدن حمد و سوره نيت فرادى نمايد، بنابر احتياط لازم است مقدارى را كه امام خوانده نيز بخواند.
(مسأله 1434): اگر در بين نماز جماعت نيت فرادى نمايد، نمىتواند دوباره نيت جماعت كند، ولى اگر مردد شود كه نيت فرادى كند يا نه، و بعد تصميم بگيرد كه نماز را با جماعت تمام كند، جماعتش صحيح است.
(مسأله 1435): اگر شك كند كه در بين نماز نيت فرادى كرده يا نه، بايد بنا بگذارد كه نيت فرادى نكرده است.
(مسأله 1436): اگر موقعى كه امام در ركوع است اقتدا كن و به ركوع امام برسد، اگر چه ذكر امام تمام شده باشد، نمازش صحيح است و يك ركعت حساب مىشود، اما اگر به مقدار ركوع خم شود و به ركوع امام نرسد، مىتواند نمازش را به نيت فرادى تمام كند.
(مسأله 1437): اگر موقعى كه اما در ركوع است اقتدا كند و مقدار ركوع خم شود و شك كند كه به ركوع امام رسيده يا نه، چنانچه شكش بعد از