امام در طرفى كه بلند تر است بايستد، در صورتى كه سراشيبى آن زياد نباشد، و طورى باشد كه به آن زمين مسطح بگويند مانعى ندارد.
(مسأله 1425): اگر جاى مأموم بلندتر از جاى امام باشد اشكال ندارد ولى اگر بقدرى بلند تر باشد كه نگويند اجتماع كرده‌اند جماعت صحيح نيست.
(مسأله 1426): اگر بين كسانى كه در يك صف ايستاده‌اند بچه مميز يعنى بچه‌اى كه خوب و بد را مىفهمد، فاصله شود چنانچه ندانند نماز او باطل است مىتوانند اقتدا كنند.
(مسأله 1427): بعد از تكبير امام اگر صف جلو آماده نماز، و تكبير گفتن آنان نزديك باشد، كسى كه در صف بعد ايستاده، مىتواند تكبير بگويد ولى احتياط مستحب آنست كه صبر كند تا تكبير صف جلو تمام شود.
(مسأله 1428): اگر بداند نماز يك صف از صفهاى جلو باطل است در صفهاى بعد نمىتواند اقتدا كند، ولى اگر نداند نماز آنان صحيح است يا نه مىتواند اقتدا نمايد.
(مسأله 1429): هر گاه بداند نماز امام باطل است، مثلا بداند امام وضو ندارد اگر چه خود امام ملتفت نباشد، نمىتواند به او اقتدا كند.
(مسأله 1430): اگر مأموم بعد از نماز بفهمد كه امام عادل نبوده، يا كافر بوده، يا به جهتى نمازش باطل بوده، مثلا بى وضو نماز خوانده، نمازش صحيح است.
(مسأله 1431): اگر در بين نماز شك كند كه اقتدا كرده يا نه، چنانچه به نشانه‌هائى اطمينان پيدا كند كه اقتدا كرده مثل اين كه در حالى باشد، كه وظيفه مأموم است مثلا به حمد و سوره امام گوش مىدهد، بايد نماز را به جماعت تمام كند و در غير اين صورت، بايد نماز را به نيت فرادى تمام نمايد.