ماموم هم احتياطى باشد و سبب احتياط امام سبب احتياط ماموم نيز بوده باشد، ولى لازم نيست كه براى احتياط مأموم سبب ديگرى نباشد.
(مسأله 1419): اگر انسان نداند نمازى را كه امام مىخواند نماز واجب يوميه است يا نماز مستحب. نمىتواند به او اقتدا كند.
(مسأله 1420): در صحت جماعت شرط است كه بين امام و مأموم و همچنين بين مأموم و مأموم ديگر كه واسطه بين مأموم و امام است حائلى نباشد و مراد از حائل چيزى است كه آنها را از هم جدا كند، خواه مانع از ديدن شود مانند پرده يا ديوار و امثال اينها، و خواه مانع نشود مانند شيشه. پس اگر در تمام احوال نماز يا بعض آن بين امام و مأموم يا بين مأموم و مأموم ديگر كه واسطه اتصال است چنين حائلى باشد جماعت باطل‌ خواهد شد. وزن از اين حكم مستثنى است چنان كه خواهد آمد.
(مسأله 1421): اگر بواسطه درازى صف اول، كسانى كه دو طرف صف ايستاده‌اند، امام را نبينند مىتوانند اقتدا كنند و نيز اگر بواسطه درازى يكى از صفهاى ديگر كسانى كه دو طرف ايستاده‌اند، صف جلوى خود را نبينند مىتوانند اقتدا نمايند.
(مسأله 1422): اگر صفهاى جماعت تا در مسجد برسد، كسى كه مقابل در، پشت صف ايستاده نمازش صحيح است، و نيز نماز كسانى كه پشت سر او اقتدا مىكنند صحيح مىباشد، بلكه نماز كسانى كه در دو طرف ايستاده‌اند و از جهت مأموم ديگر اتصال به جماعت دارند نيز صحيح است.
(مسأله 1423): كسى كه پشت ستون ايستاده، اگر از طرف راست يا چپ بواسطه مأموم ديگر به امام متصل نباشد، نمىتواند اقتدا كند.
(مسأله 1424): جاى ايستادن امام بايد از جاى مأموم بلند تر نباشد ولى اگر به مقدار ناچيز بلند تر باشد اشكال ندارد و نيز اگر زمين سراشيب باشد،