نماز را دوباره بخواند، و اگر كارى كه نماز را باطل مىكند انجام نداده، احتياط لازم آنست كه در اين صورت نيز نمازش را دوباره بخواند و اكتفا بضميمه كردن ركعت باقيمانده نكند.
(مسأله 1231): اگر بين دو و سه و چهار شك كند، و بعد از خواندن دو ركعت نماز احتياط ايستاده، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده، لازم نيست دو ركعت نماز احتياط نشسته را بخواند.
(مسأله 1232): اگر بين سه و چهار شك كند و موقعى كه يك ركعت نماز احتياط ايستاده را مىخواند يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده، بايد نماز احتياط را رها كند، و چنانچه پيش از داخل شدن در ركوع يادش آمده باشد يك ركعت بطور متصل بخواند، و نمازش صحيح است، و براى سلام زيادى بنابر احتياط لازم دو سجده سهو بنمايد، و اما اگر پس از داخل شدن در ركوع يادش آمده باشد بايد نماز را دوباره بخواند و بنابر احتياط نمىتواند اكتفا بضميمه كردن ركعت باقيمانده نمايد.
(مسأله 1233): اگر بين دو و سه و چهار شك كند و موقعى كه دو ركعت نماز احتياط ايستاده را مىخواند يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده، نظير آنچه در مسأله گذشته گفته شد در اينجا جارى است.
(مسأله 1234): اگر در بين نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش بيشتر يا كمتر از نماز احتياط بوده، نظير آنچه در مسأله (1232) گفته شد در اينجا مىآيد.
(مسأله 1235): اگر شك كند نماز احتياطى را كه بر او واجب بوده، بجا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند، و اگر وقت دارد، در صورتى كه بين شك و نماز زياد طول نكشيده و كارى هم مثل رو گرداندن از قبله كه نماز را باطل مىكند انجام نداده، بايد نماز احتياط را