همان شكر و سپاس و شناخت عطاكنندهء نعمت مىباشد ". (1) شرح كوتاه: گاهى در امور دنيوى، جوائز و بازده كارها مد نظر مىباشد نوعا كارهائى كه درآمد كافى و بازده مناسبى نداشته باشد مورد توجه واقع نمى گردد در امور عبادى و أخروى هم كارها بر عكس مىباشد گاهى نفس عمل خود ره‌ گشا است همين ارتباط سپاس و تشكر از نعمتها موجب خشنودى و رضاى الهى است و عامل ارتباط مخلوق با خالق مهربان خويش.
شكر نعمت، نعمتت افزون كند * كفر نعمت، از كفت بيرون كند 21. تجليل از مقام علم و دانش " فرزند برومند امام هادى (عليه السلام) از پدر عاليقدرش، نقل مىكند كه روزى در محضرش از مرد دانشمندى تعريف كردند كه با فضل و دانش خود يكى از مخالفين را سر جاى خود نشانده و او را سرافكنده و خجل ساخته است. امام در صدر مجلس با بعضى از بزرگان علوى و شخصيتهاى برجسته بنى هاشم نشسته بودند كه خبر ورود او را دادند. امام (عليه السلام) او را به كنار خود دعوت كرد و در پهلوى خويش، روى تخت نشاند، اين امر بر سادات و مشايخ علوى سخت گران آمد به حدى كه نتوانستند خود را نگه دارند، و لب به اعتراض گشودند و علنا بالا قرار گرفتن او را مورد انتقاد قرار دادند. امام در پاسخ اعتراض آنان فرمود: آيا شما به داورى قرآن حاضريد كه ميان ما قضاوت نمايد؟
آيا قرآن نمى فرمايد: هنگامى كه وارد مجلس مىشويد براى همديگر، جا باز نمائيد تا خداوند گشايشى به نفع شما انجام دهد؟ در پايان مىفرمايد: خداوند درجات افراد با ايمان را بالا مىبرد و آنان كه بهره اى از علم و دانش دارند داراى درجاتى بالاتر خواهند بود. خداوند متعال در اين آيه افراد با ايمان را بر ديگران، و دانشمندان را بر ديگران، ترجيح و برترى داده است. آن احتجاجاتى كه او با مخالفين انجام داده است، شرف و فضيلتش از هر نسب و تبار برتر است ". (2)