22. زيارت جامعه يكى از سخنان و آثار بجا مانده از امام هادى (عليه السلام) متن مفصلى است به نام " زيارت جامعه " مىباشد كه تاكنون شرح و ترجمه‌هاى متعددى از آن به عمل آمده است ما قبل از ورود به نقل آن پيش درآمدى در خصوص خود زيارت داريم كه مورد عنايت خواهد بود.
زيارت، حضور جسمى و روحى زائر، در پيشگاه مقام يا شخصيت مورد زيارت، مىباشد و اين عمل مستحبى، يكى از شيوه هاى معمول فرهنگ شيعه مىباشد و امروز خود، يكى از سنن و سيره‌هاى معمول مجامع شيعيان درآمده است و همانند " روضه و روضه خوانى " بلكه بالاتر از سطح آن، يكى از ابزار تبليغى و فرهنگى شيعه گرديده است هر سال هزاران نفر زائر مشتاق، به سوى مدينه، نجف، كربلا، مشهد، قم و عتبات عاليات عراق رهسپار مىگردند و روح جوياگر خود را با پيشوايان مورد زيارت، پيوند مىدهند و در تقويت و تحكيم مبانى اعتقادى و مكتبى خود ره مىسپرند و در وادى عشق گام مىزنند.
زيارت در صورتى كه به وجه صحيح، انجام پذيرد [بر خلاف پندار جمعى از غفلت‌زدگان از گروه وهابيت كه تفسير سوئى از زيارت و زيارتنامه دارند] يكى از شيوه هاى تقويت و إشراب روح ايمان و تقوى، به فرد زيارتگر مىباشد چون زائر از طريق اولياء و ائمه اطهار (عليه السلام) كه ره پيمانان راه معرفت و سالكان راه توحيد مىباشند خود را به خداى متعال نزديك مىسازد و مىكوشد خود را به صورت آن بزرگوارانى بار آورد كه به زيارت او شتافته است.
در واقع امر زيارت نوعى تجديد عهد و پيمان، تقويت ايمان و ايجاد ارتباط جديد با اولياء، پيشوايان دين و راهنمايان مسير توحيد و يكتاپرستى مىباشد، زائر همانند فرد عاشق و دلباخته، مىكوشد خود را با خواسته‌ها و آرمانهاى مقام مورد عشق، منطبق سازد و خود را با آن حليه‌ها و آرايشهاى مورد نظر محبوب، آراسته گرداند تا مورد توجه آن مقام محبوب و آن بزرگوار مورد زيارت، قرار گيرد آن بزرگوارى كه وجود مقدس، و شخصيت متعالى او، پاكى است و طهارت، عصمت، قداست، ايمان، و معنويت و مظهر