امام با زبان نرم و ملايم و با عذرخواهى، تأخير آن را از مرد عرب درخواست مىكرد كه در وقت مناسب پرداخت كند ولى او مهلت نمى داد... هنگامى كه اين جريان به گوش متوكل رسيد سفارش نمود كه 30 هزار دينار، به محضر امام ببرند، هنگامى كه پولها به دست امام (عليه السلام) رسيد، دست به آنها نزد تا اينكه آن مرد عرب وارد شد. امام (عليه السلام) فرمود:
" همهء اين پولها مال توست، مىتوانى با آن، نيازهاى خانوادگى خود را بر طرف نمائى ".
مرد عرب اظهار نمود، با كمتر از ثلث اين پول نيز احتياجات من بر طرف مىشود و خداوند آگاه تر است كه رسالت و امامت را در كدام خانواده قرار دهد؟ (1) اين نوع تعليم امام (عليه السلام) شايد از آن نظر بوده باشد كه آن بزرگوار خواسته باشند آثار تلقينات و تبليغات دستگاه خليفه را خنثى نمايد، چون سخن چينان و جاسوسان، شايع كرده بودند كه امام (عليه السلام) با امكانات مالى فراوانى كه دارد، مىخواهد به تجهيز سلاح، و بسيج نيرو، بپردازد و با دستگاه خلافت به نبرد و پيكار بر خيزد ".
16. جود و بخشش و تقويت اراده ابو هاشم يكى از دوستداران اهل بيت (عليه السلام) مىگويد: " آن چنان سختى معيشت به من رو آورد كه چاره اى جز اظهار آن، در پيشگاه امام هادى (عليه السلام) پيدا نكردم. به حضورش شرفياب شدم تا نشستم، فرمودند: ابا هاشم! شكر كدام يك از نعمتهائى كه خداوند به تو عطا كرده است، مىتوانى بجا آورى؟ من گلوگير شدم، نتوانستم پاسخ بگويم. امام شروع به شمردن نعمتهاى خداوند نمود و فرمود: آيا از اين كه خداوند توفيق ايمان به تو عنايت كرده است و به سبب آن بدن تو را مصون از آتش دوزخ نموده است؟ يا از اين كه به تو عافيت و سلامت داده و قدرت اطاعت و بندگى را به تو داده است؟ و از اين كه قناعت و خودنگهدارى، عنايت فرموده و تو را از ذلت و حقارت مصون داشته است؟ آيا در برابر اين نعمتها شكرگذار نيستى؟ مبادا شكايت سردهى، اكنون من سفارش كردم، 100 دينار به شما بدهند، آن را بگير و به كار ببند و شكر خدا كن ". (2)