از وجود مبارك امام هادى (عليه السلام) آثار و احاديث فراوانى در زمينه هاى تربيتى و علمى رسيده است كه اين مختصر را، گنجايش تمام احاديث منقوله نيست قسمتى از آنها را گلچينى و در اختيار خوانندهء گرامى قرار مىدهيم.
17. اطاعت پروردگار " هر آنكس كه طاعت و فرمانبردارى پروردگار را پيش گيرد، هرگز از غضب و خشم مخلوق، هراسى به دل خود راه نمى دهد ". (1) توضيح كوتاه: ترس و نگرانى از مردم به علت تخلف از راه راست و پيمودن راه خطا است كه افزون بر ارتكاب معصيت، پيگردهاى قانونى و مقررات عقوبتى را نيز به دنبال دارد.
فردى كه به طاعت خدا پرداخته است علاوه بر داشتن روح قوى و سالم، چون راه راست و درستى را پيموده است، تشويش خاطر و اضطراب ندارد و خشم و غضب مردم هم در برابر خشم الهى، چندان اهميت ندارد عمده آنست كه خدا از انسان راضى و خشنود باشد و بس.
18. مذمت روزگار " حسن بن مسعود گويد: عازم محضر امام هادى (عليه السلام) بودم در بين راه به زمين خوردم و جراحتى به انگشت من رسيد و از طرفى، با يك اسب سوار برخورد كردم كه شانه ام سخت آسيب ديد. خون آلود، وارد منزل امام (عليه السلام) شدم. با قسمتى از لباسهايم، جراحتم را پانسمان نمودند تا اينكه خون، بند آمد. گفتم: امروز عجب روز شومى بود، خداوند از شر آن مرا نگهدارد! امام فرمودند: شما كه هميشه با ما هستيد آيا صحيح است كه منطق شما اين گونه بوده باشد؟ گناه خود را به عهده ى ديگرى مىافكنى كه هيچ گونه تقصيرى ندارد. مگر روزگار چه گناه و تقصيرى دارد كه آن را مورد شماتت قرار داده اى؟
من يك باره به اشتباه و خطاى خود واقف گشتم، عرض كردم: استغفار مىكنم و تصميم مىگيرم كه ديگر از اين خطاها مرتكب نشوم. امام (عليه السلام) به سخن خود ادامه دادند و