بخش اول / ولادت، عصر زندگى و امامت...
عصر زندگى امام هادى (عليه السلام)، دوران پر التهاب و تشويش و انقلاب بود. در عصر آن حضرت خشونت و بدرفتارى با خاندان على (عليه السلام) و نوادگان و دوستداران او، به اوج خود رسيده بود. بنى عباس آزار و شكنجهء طرفداران على (عليه السلام) را سرلوحهء سياست عمومى خود قرار داده بودند و عامل اصلى اين روش، وجود طغيانها و سرپيچى‌ها از طرف فرزندان على (عليه السلام) در اينجا و آنجا بود كه زندگى زير بار ظلم و خفقان را همانند نياكان پرصلابت خود، مرگ و نابودى و ذلت مىشمردند.
امام هادى (عليه السلام) در عصر زندگى خود با شش تن از حاكمان عباسى معاصر بود:
و آنان عبارت از: معتصم، واثق، متوكل، منتصر، مستعين ومعتز. اين شش تن هر كدام در بدرفتارى و خشونت و قساوت قلب، نمونه مثال زدنى بودند و با خاندان رسالت و بنى هاشم بدرفتارى كامل داشتند، كه نمونه هاى عينى آن در صفحات آينده نشان داده خواهد شد.
نهايت سعى و كوشش خلفاى عباسى در آن روزگار صرف اين جهت مىگشت كه شخصيتهاى برجستهء اين خانواده را با فجيع ترين صورتى از پاى درآورند و كسانى را كه ريشه عميق تر و اصالت ديرپاتر و محبوبيت مقبول ترى دارند، از محل سكونت خود تبعيد كنند و در مركز حكومت، تحت نظر و مراقبت خود، داشته باشند.
جاسوسان و كارگزاران خلفا، مردم را به وحشت و رعب عجيبى، گرفتار ساخته بودند به حدى كه هيچ كس به ديگرى اطمينان نداشت، برادر از ترس برادر پدر از ترس فرزند از ابراز عقيده خوددارى مىورزيد و حكومت زور و خفقان وإرعاب، سايه هاى سنگين خود را بر افكار و دلهاى مردم كاملا گسترده بود.
خلفاى عباسى و دوستداران اهل بيت (عليه السلام) خلفاى عباسى، با تمام امكانات و قدرتى كه داشتند، در كوبيدن دوستداران اهل بيت (عليه السلام)