رفت آن تاجها؟ كجا رفت آن شكوه و جلال و شوكتها و طمطراقها؟ " (1) 4. " آرى، كجا رفت؟ آن چهره هاى نازپرورده كه هميشه به ناز و نعمت در پس پرده هاى رنگارنگ، خود را از ديگران ممتاز مىساختند و چهره‌هاى خويشتن را از ديگران، پنهان مىداشتند ". (2) 5. " آخر الأمر، قبر، آنان را رسوا ساخت، و آن چهره هاى متنعم و شاداب، جولانگاه كرمهاى زمين شدند كه بر چهره و روى آنها به حركت در مىآيند ". (3) 6. " آنان مدت درازى دنيا را خوردند، و به كام خود كشيدند ولى امروز همانها كه خورندهء همهء چيزها بودند، خود، خوراك و غذاى زمين و كرمها و حشرات آن شدند! " (4) 7. " چه عمرهاى طولانى را در راه آبادانى منازل، صرف كردند؟ كه آنان را از گزند حوادث مصون دارند ولى با شنيدن بانگ كوچ، آن عمارتها و اهل و عيال و زندگى را ترك گفتند ". (5) 8. " چه بسيار، اموال و ذخائر و اندوخته‌ها كه از خود به جا گذاشتند و با رسيدن اجل، آنها را به دست دشمنان و بدخواهان خود سپرده و كوچيدند ". (6) 9. " منازل و قصرهاى آباد آنان، با گذشت زمان، به تل‌هاى خاك، تبديل يافت و سرنشينان آنها از منازل آباد، به گودالها و حفره‌هاى قبور منتقل گرديدند ". (7) و (8) اشك تمساح صداى امام (عليه السلام) با آن جذبه معنوى و ملكوتى، تا اعماق روح اهل بزم و شراب نفوذ كرد به