جنايات متوكل در مورد شيعيان متوكل يكى از جنايتكارترين خلفاى عباسى بود. او در دشمنى با اميرمؤمنان (عليه السلام) و خاندان و شيعيان او دلى پر كينه داشت و دوران حكومت او براى شيعيان و علويان يكى از سياه‌ترين دورآنها به شمار مىرود. از آنجا كه همهء جنايات او را نمى توان در اين بحث فشرده بيان كرد، ناگزير به برخى از جنايات او اشاره مىكنيم:
1. در حكومت او گروهى از علويان، زندانى يا تحت تعقيب و متوارى شدند كه از آن جمله مىتوان از " محمد بن صالح " (از نوادگان امام مجتبى (عليه السلام)) و " محمد بن جعفر " (يكى از مبلغان حسن بن زيد كه در طبرستان قيام كرده بود) نام برد. (1) 2. او در سال 236 قمرى دستور داد آرامگاه سرور شهيدان حضرت ابا عبد الله الحسين (عليه السلام) و بناهاى اطراف آن را ويران و زمين پيرامون آن كشت شود و نيز در اطراف آن پاسگاههايى بر قرار ساخت تا از زيارت آن حضرت، جلوگيرى كنند. گويا هيچ يك از مسلمانان حاضر به تخريب قبر امام حسين (عليه السلام) نبوده است، زيرا او اين كار را توسط شخصى به نام " ديزج " انجام داد كه يهودى الأصل بود. متوكل اعلام كرد: رفتن به زيارت حسين بن على ممنوع است و اگر كسى به زيارت او برود، مجازات خواهد شد. (2) او مىترسيد قبر امام حسين (عليه السلام) پايگاهى بر ضد حكومت او گردد و مبارزات و شهادت آن شهيد بزرگوار الهام بخش حركت و قيام مردم در برابر ستمهاى دربار خلافت شود. اما شيعيان و دوستداران سرور شهيدان در هيچ شرائطى از زيارت آن تربت پاك باز نايستادند و زائران، انواع صدمه‌ها و شكنجه‌ها را تحمل مىكردند و باز به زيارت مىرفتند. پس از قتل متوكل، دوباره شيعيان با همكارى علويان، قبر آن حضرت را باز سازى كردند. (3)