بدون اجازه او از خانه بيرون نرود.
(مسأله 2437): اگر زنى مردى را وكيل كند كه به مدت و مبلغ معين او را براى خود صيغه نمايد، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود در آورد، يا به غير از مدت يا مبلغى كه معين شده او را صيغه كند، وقتى آن زن فهميد، اگر اجازه نمايد آن عقد صحيح و اگر نه باطل است.
(مسأله 2438): اگر براى محرم شدن - مثلا - پدر يا جد پدر دختر يا پسر نا بالغ خود را براى مدت كوتاهى به عقد كسى در آورد، در صورتى كه بر آن مفسده‌اى بار نشود عقد صحيح است، ولى اگر در مدت ازدواج پسر بطور كلى قابليت تلذذ نداشته باشد، يا دختر بطور كلى قابل تلذذ از او نباشد صحت عقد محل اشكال است.
(مسأله 2439): اگر پدر يا جد پدرى، طفل خود را كه در محل ديگرى است و نمىداند زنده است يا مرده، براى محرم شدن به عقد كسى در آورد در صورتى كه مدت زوجيت قابل باشد كه بمعقوده استمتاع شود بر حسب ظاهر محرم بودن حاصل مىشود و چنانچه بعدا معلوم شود كه در موقع عقد، آن دختر زنده نبوده عقد باطل است و كسانى كه بواسطه عقد ظاهرا محرم شده بودند نامحرمند.
(مسأله 2440): اگر مرد مدت صيغه زن را ببخشد، چنانچه با او نزديكى كرده بايد تمام چيزى را كه قرار گذاشته به او بدهد، و اگر نزديكى نكرده واجب است نصف مهر را بدهد و احتياط مستحب آنست كه تمام مهر را بدهد.
(مسأله 2441): مرد مىتواند زنى را كه صيغه او بوده و هنوز عده‌اش تمام نشده به عقد دائم خود در آورد، يا اين كه دوباره صيغه نمايد.