شود و به اندازه آب كشيدن يكى از آنها آب داشته باشد، احتياط لازم اين است كه بدن را آب كشيده و با لباس نجس نماز بخواند و جايز نيست كه لباس را آب كشيده و با بدن نجس نماز بخواند ولى در صورتى كه نجاست لباس بيشتر يا شديدتر باشد مخير است كه هر كدام را مىخواهد آب بكشد.
(مسأله 821): كسى كه غير از لباس نجس، لباس ديگرى ندارد، بايد با لباس نجس نماز بخواند و نمازش صحيح است.
(مسأله 822): كسى كه دو لباس دارد، اگر بداند يكى از آنها نجس است و نداند كدام يك آنها است، چنانچه وقت دارد، بايد با هر دو لباس نماز بخواند مثلا اگر مىخواهد نماز ظهر و عصر بخواند بايد با هر كدام يك نماز ظهر و يك نماز عصر بخواند، ولى اگر وقت تنگ است، با هر كدام نماز بخواند كافى است.
(مسأله 823): ((شرط دوم)) لباس نمازگزار بايد مباح باشد، و كسى كه مىداند پوشيدن لباس غصبى حرام است، يا اين كه از روى تقصير حكم مساله را نداند اگر عمدا در آن لباس نماز بخواند بنابر احتياط باطل است. ولى در چيزهائى كه به تنهائى عورت را نمىپوشاند و همچنين چيزهائى كه فعلا نمازگزار آنها را نپوشيده مانند دستمال بزرگ يا لنگى كه در جيب گذاشته شود اگر چه بشود عورت را با آنها پوشانيد، و همچنين چيزهائى كه نمازگزار آنها را پوشيده ولى ساتر مباح ديگرى دارد، در تمام اين صور غصبى بودن آنها به نماز ضررى ندارد هر چند احتياط در ترك است.
(مسأله 824): كسى كه مىداند پوشيدن لباس غصبى حرام است، ولى حكم نماز خواندن در آن را نمىداند اگر عمدا با لباس غصبى نماز بخواند به تفصيلى كه در مسأله قبلى گفته شد نمازش بنابر احتياط باطل است.
(مسأله 825): اگر نداند كه لباس او غصبى است يا فراموش كند و با