(مسأله 700): چيزى كه بر آن تيمم مىكند بايد پاك باشد، و اگر چيز پاكى كه تيمم به آن صحيح است ندارد، نماز بر او واجب نيست، ولى بايد قضاى آن را بجا آورد، و بهتر آنست كه در وقت نيز نماز بخواند.
(مسأله 701): اگر يقين داشته باشد كه تيمم به چيزى صحيح است، و به آن تيمم نمايد، بعد بفهمد تيمم با آن باطل بوده، نمازهائى كه با آن تيمم خوانده بايد دوباره بخواند.
(مسأله 702): چيزى كه بر آن تيمم مىكند بايد غصبى نباشد پس اگر بر خاك غصبى تيمم كند، تيمم او باطل است.
(مسأله 703): تيمم در فضاى غصبى باطل نيست پس اگر در ملك خود دستها را به زمين بزند و بى اجازه داخل ملك ديگرى شود و دستها را به پيشانى بكشد تيمم او صحيح مىباشد اگر چه گناه كرده است.
(مسأله 704): تيمم به چيز غصبى در حالى كه فراموش كرده يا غفلت داشته باشد صحيح است ولى اگر چيزى را خودش غصب كند و فراموش كند كه غصب كرده صحت تيمم او بر آن چيز محل اشكال است.
(مسأله 705): كسى كه در جاى غصبى حبس است، اگر آب و خاك آن هر دو غصبى است، بايد با تيمم نماز بخواند.
(مسأله 706): چيزى كه بر آن تيمم مىكند، بنابر احتياط لازم بايد گردى داشته باشد كه بدست بماند، و بعد از زدن دست بر آن نبايد دست را بشدت بتكاند كه همه گرد آن بريزد.
(مسأله 707): تيمم به زمين گود و خاك جاده و زمين شوره‌زار كه نمك روى آن را نگرفته مكروه است، و اگر نمك روى آن را گرفته باشد باطل است.