مىشد بنابر احتياط لازم است وضو گرفته و نماز را اعاده نمايد.
(مسأله 666): اگر بعد از جستجو، آب پيدا نكند و مأيوس از پيدا شدن آن شود و با تيمم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد در جائى كه جستجو كرده آب بوده نماز او صحيح است.
(مسأله 667): كسى كه يقين دارد وقت نماز تنگ است، اگر بدون جستجو با تيمم نماز بخواند و بعد از نماز و پيش از گذشتن وقت بفهمد كه براى جستجو وقت داشته، احتياط واجب آنست كه دوباره نمازش را بخواند.
(مسأله 668): اگر بعد از داخل شدن وقت نماز، وضو داشته باشد و بداند كه اگر وضوى خود را باطل كند تهيه آب براى او ممكن نيست يا نمىتواند وضو بگيرد، چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد بنابر احتياط واجب نبايد آن را باطل نمايد. ولى مىتواند با عيال خود نزديكى كند، اگر چه بداند كه از غسل متمكن نخواهد شد.
(مسأله 669): اگر پيش از وقت نماز وضو داشته باشد، و بداند كه اگر وضوى خود را باطل كند تهيه آب براى او ممكن نيست، چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد، احتياط واجب آنست كه آن را باطل نكند.
(مسأله 670): كسى كه فقط به مقدار وضو يا به مقدار غسل آب دارد، و مىداند كه اگر آن را بريزد آب پيدا نمىكند، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد، ريختن آن حرام است، و احتياط واجب آنست كه پيش از وقت نماز هم آن را نريزد.
(مسأله 671): كسى كه مىداند آب پيدا نمىكند چنانچه بعد از داخل شدن وقت نماز وضوى خود را باطل كند، يا آبى كه دارد بريزد اگر چه خلاف كرده، ولى نمازش با تيمم صحيح است، و لكن احتياط مستحب آنست كه قضاى آن نماز را نيز بخواند.