وقت دارد، اگر يقين يا اطمينان دارد در محلى دور تر از مقدارى كه بايد جستجو كند آب هست بايد براى تهيه آب به آنجا برود مگر رفتن به آنجا زحمت و مشقت داشته باشد يا آن قدر دور باشد كه عرفا شخص را فاقد آب بشمارند، و اگر گمان دارد آب در آنجا هست رفتن به آن محل لازم نيست.
(مسأله 659): لازم نيست خود انسان در جستجوى آب برود، بلكه مىتواند كسى را كه بگفته او اطمينان دارد بفرستد و در اين صورت اگر يك نفر از طرف چند نفر برود كافيست.
(مسأله 660): اگر احتمال دهد كه داخل بار سفر خود، يا در منزل يا در قافله آب هست، بايد بقدرى جستجو نمايد كه به نبود آب اطمينان كند، يا از پيدا كردن آن ناميده شود.
(مسأله 661): اگر پيش از وقت نماز جستجو نمايد، و آب پيدا نكند و تا وقت نماز همانجا بماند، چنانچه احتمال دهد كه آب پيدا مىكند، احتياط مستحب آنست كه دوباره در جستجوى آب برود.
(مسأله 662): اگر بعد از داخل شدن وقت نماز جستجو كند و آب پيدا نكند و تا وقت نماز ديگر در همانجا بماند، چنانچه احتمال دهد كه آب پيدا مىشود احتياط مستحب آنست كه دوباره در جستجوى آب برود.
(مسأله 663): اگر وقت نماز تنگ باشد، يا از دزد و درنده بترسد، يا جستجوى آب بقدرى سخت باشد كه نتواند تحمل كند، جستجو لازم نيست.
(مسأله 664): اگر در جستجوى آب نرود تا وقت نماز تنگ شود، اگر چه معصيت كرده در صورتى كه چنانچه مىرفت آب پيدا مىكرد ولى نمازش با تيمم صحيح است.
(مسأله 665): كسى كه يقين دارد آب پيدا نمىكند، چنانچه دنبال آب نرود و با تيمم نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد كه اگر جستجو مىكرد آب پيدا