سپس فاطمه (عليه السلام) با لحنى كه اوج گرفته بود و كلامى كه از عمق دل بر مى خاست و فرياد حقانيت سر مى داد، افزود: " آرى، با آن كه كلام خدا بدين وضوح و روشنى همه چيز را روشن ساخته و با آن كه شما نيز از آن آگاه هستيد، حال چه شده است كه پنداشته‌ايد مرا از مال پدر بهره وارثى نيست؟ آيا خداوند، شما را به آيه اى از قرآن مخصوص كرده و پدرم را كه رسول و فرستاده ء اوست، از حكم آن آيه خارج ساخته و مشمول آن نگردانيده است؟... و يا آن كه مى گوئيد اهل دو مذهب جداگانه از يكديگر، ارث نمى برند، پس آيا من و پدرم يك مذهب نداريم؟ و اهل يك دين وآئين نيستيم؟...
و يا آن كه آيا شما، خود را از پدرم محمد (صلى الله عليه وآله) و از پسر عمويم على (عليه السلام) نسبت به احكام خاص و عام قرآن آگاه تر مى دانيد؟...
و آنگاه فاطمه (عليه السلام) از ته دل خروش برداشت: " هيهات، اى ره گم كردگان وادى غفلت!
حال كه چنين است و چنين مىپنداريد، پس بگيريد آن را (ارث پدرى مرا) همچون مركبى مهار كنيد و بر آن جهاز بر نهيد و از آن خويشتن سازيد... مرا از اين ستم و بيداد باكى نيست. اما تو نيز اين را بدان كه به راستى روز محشرى هم هست و سرانجام فراخواهد رسيد و با تو رو در رو خواهم گرديد. و در آن روز، خود در مى يا بى كه خداوند چه خوش داورى است، و محمد (صلى الله عليه وآله) چه نيكو مدعى و دادخواهى، و روز رستاخيز چه نيكو ميعادگاهى. " در آن زمان است كه تباهكاران زيان كنند، ولى ديگر پشيمانى سودتان نبخشد. و هر خبرى را قرارگاهى است، و به زودى خواهيد دانست آن كس را كه عذاب رسوا كننده فرو گيرد و شكنجهء پاينده و پايدار بر اندرونش ريزد ". (آيه كريمه).
[پس آنگاه، فاطمه (عليه السلام) به گوشهء چشم در گروه انصار، كه در آن جمع حضور داشتند، نگريست و پرندهء تيز بال كلام آتش آلودش را در آن فضاى تيره و تار چنين پرواز داد:] " اى گروه جوانمردان! و اى بازوان تواناى ملت، و اى عهده داران حضانت اسلام، اين گونه ناديده گرفتن و به هيچ انگاشتن حق مسلم من از سوى شما چه معنى و مفهومى دارد؟... و اين تغافل در دادخواهى از من چيست و چرا از شما سر مى زند؟... مگر پدرم رسول خدا (صلى الله عليه وآله) بارها با شما و با همگان نفرمود كه: " حق هركس را در رعايت فرزندانش ملحوظ داريد "؟... پس با چه شتابى كلام پيامبر را فرو گذاشتيد و چه زود از راه به بيراهه رفتيد، و چنين شديد، و با چه عجله اى از فرزند رسول خدا (صلى الله عليه وآله) دست كشيديد و در اين