(مسأله 1308) كسى كه با ظالم مسافرت مىكند، اگر ناچار نباشد و مسافرت او كمك به ظالم باشد، بايد نماز را تمام بخواند، و اگر ناچار باشد يا مثلا براى نجات دادن مظلومى با او مسافرت كند، نمازش شكسته است.
(مسأله 1309) اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند، سفر او حرام نيست، و بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1310) اگر براى لهو و خوشگذرانى به شكار رود، حرام نيست ولى نمازش تمام است و چنانچه براى تهيه معاش به شكار رود، نمازش شكسته است و همچنين است اگر براى كسب و زياد كردن مال برود.
(مسأله 1311) كسى كه براى معصيت سفر كرده، موقعى كه از سفر بر مىگردد، چنانچه قبل از برگشتن قصد اقامت كرده يا سى روز با تردد در مقصد مانده يا توبه كرده و برگشتن به تنهائى هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند. و احتياط واجب آنست كه در صورتى كه توبه نكرده هم شكسته و هم تمام بخواند و اگر براى شكار لهوى باشد و برگشتن به حد مسافت باشد بايد در مراجعت قبل از اقامه يا سى روز با تردد در مقصد، ماندن جمع بين قصر و تمام نمايد.
(مسأله 1312) كسى كه سفر او سفر معصيت است، اگر در بين راه از قصد معصيت برگردد، چنانچه باقيمانده راه هشت فرسخ باشد، يا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و چهار فرسخ برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1313) كسى كه براى معصيت سفر نكرده، اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براى معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند، ولى نمازهائى را كه شكسته خوانده در صورتى كه مقدار گذشته به قدر مسافت بوده صحيح است، و الا احتياط واجب آنست كه آن نمازها را اعاده نمايد.
شرط ششم - آن كه از صحرانشينهائى نباشد كه در بيابانها گردش مىكنند، و هر جا آب و خوراك براى خود و حشمشان پيدا كنند مىمانند، و بعد از چندى بجاى ديگر