قرار دهد. مثلا در وقت عادت خود سه روز خون ديد اگر چه نشانه حيض را نداشته باشد حيض است. و همچنين است اگر در عادت خود مثلا يك روز و پيش از عادت به دو روز خون ببيند يا اين كه در عادت خود مثلا يك روز و پس از آن دو روز خون ببيند در اين دو صورت نيز لازم است آن سه روز را حيض قرار دهد پس اگر خون نشانه‌دار قبل از ده روز از اول خون ديدن قطع شد تمام آن خون حيض است و اگر بعدا نيز خون ديد چنانچه آن خون داراى نشانه‌هاى حيض و فاصله بين آن و آخر خون اول ده روز يا بيشتر باشد آن خون حيض است و الا استحاضه است.
(مسأله 495) زنى كه عادت وقتيه دارد، اگر در غير وقت عادت با نشانه‌هاى حيض بيشتر از ده روز خون ببيند و نتواند حيض را بواسطه نشانه‌هاى آن تشخيص دهد، بايد تا شش يا هفت روز حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.
(مسأله 496) زنى كه هر ماه، روز اول ماه مثلا خون مىديده و گاهى روز پنجم و گاهى روز هفتم پاك مىشده، چنانچه يك ماه دوازده روز خون ببيند و نتواند با نشانه‌هاى حيض مقدار او را معين نمايد، بايد از اول ماه تا شش يا هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.
(مسأله 497) صاحب عادت اگر وسط يا آخر عادت او معلوم است چنانچه خون او از ده روز تجاوز كند شش يا هفت روز را طورى قرار دهد كه آخر يا وسط آن موافق با آن وقت باشد.
3 - صاحب عادت عدديه (مسأله 498) زنهائى كه عادت عدديه دارند دو دسته‌اند: ((اول)) زنى كه شماره روزهاى حيض او در دو ماه پشت سر هم يك اندازه باشد، ولى وقت خون ديدن او يكى نباشد كه در اين صورت هر چند روزى كه خون ديده عادت او مىشود. مثلا اگر ماه اول از روز اول تا پنجم و ماه دوم از يازدهم تا پانزدهم خون ببيند عادت او پنج روز