بخشش يا عاريه نمايد.
(مسأله 853) پوشيدن لباسى كه پارچه يا رنگ يا دوخت آن براى كسى كه مىخواهد آن را بپوشد معمول نيست، مثل آن كه اهل علم لباس نظامى بپوشد، در صورتى كه موجب هتك حرمت باشد حرام است، و اگر با آن لباس نماز بخواند و ساترش فقط آن باشد، بعيد نيست نمازش باطل شود.
(مسأله 854) اگر مرد لباس زنانه يا زن لباس مردانه بپوشد و نماز بخواند نماز صحيح است.
(مسأله 855) كسى كه بايد خوابيده نماز بخواند، اگر لحافش از اجزاء حيوان حرام گوشت باشد، نماز در آن جائز نيست هر چند برهنه نباشد، و اگر نجس يا ابريشم باشد، در صورتى كه پوشيدن بر آن صدق كند، نماز در آن نيز جائز نيست.
ولى مجرد روى خود كشيدن آن عيبى ندارد و ضرر به نماز نمىرساند، و اما تشك به هر حال عيب ندارد، مگر اين كه مقدارى از آن را به خود بپيچد كه در عرف پوشيدن گفته شود، در اين صورت حكم آن حكم لحاف است.
مواردى كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد (مسأله 856) در سه صورت كه تفصيل آنها بعدا گفته مىشود، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است: ((اول)) - آن كه بواسطه زخم يا جراحت يا دملى كه در بدن او است، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.
((دوم)) آن كه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقريبا به اندازه بند سر انگشت سبابه - شهادت - مىشود) به خون آلوده باشد. ((سوم)) آن كه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، و نيز در يك صورت اگر لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است: و آن صورت آنست كه لباسهاى كوچك او، مانند جوراب و عرقچين نجس باشد. و احكام اين چهار صورت مفصلا در مسائل بعد گفته مىشود.