(مسأله 1196) كسى كه در نماز مخصوصى مثلا در نماز ظهر زياد شك مىكند، اگر در نماز ديگر مثلا در نماز عصر شك كند، بايد بدستور شك رفتار نمايد.
(مسأله 1197) كسى كه وقتى در جاى مخصوصى نماز مىخواند، زياد شك مىكند. اگر در غير آنجا نماز بخواند و شكى براى او پيش آيد، بايد بدستور شك عمل نمايد.
(مسأله 1198) اگر انسان شك كند كه كثير الشك شده يا نه، بايد بدستور شك عمل نمايد. و كثير الشك تا وقتى يقين نكند كه به حال معمولى مردم برگشته بايد به شك خود اعتنا نكند.
(مسأله 1199) كسى كه زياد شك مىكند، اگر شك كند ركنى را بجا آورده يا نه، و اعتنا نكند بعد يادش بيايد كه آن را بجا نياورده، چنانچه مشغول ركن بعد نشده بايد آن را بجا آورد، و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش باطل است، مثلا اگر شك كند ركوع كرده يا نه و اعتناء نكند، چنانچه پيش از سجده دوم يادش بيايد كه ركوع نكرده است، بايد ركوع كند و اگر در سجده دوم يادش بيايد، نمازش باطل است.
(مسأله 1200) كسى كه زياد شك مىكند اگر شك كند چيزى را كه ركن نيست بجا آورده يا نه و اعتنا نكند، و بعد يادش بيايد كه آن را بجا نياورده چنانچه از محل بجا آوردن آن نگذشته، بايد آن را بجا آورد و اگر از محل آن گذشته نمازش صحيح است، مثلا اگر شك كند كه حمد خوانده يا نه و اعتنا نكند چنانچه در قنوت يادش بيايد كه حمد نخوانده، بايد بخواند، و اگر در ركوع يادش بيايد، نماز او صحيح است.
5 - شك امام و مأموم (مسأله 1201) اگر امام جماعت در شماره ركعتهاى نماز شك كند، مثلا شك