روزه نذر نگرفته باشد، احتياط واجب آنست كه پسر بزرگتر قضا نمايد. ولى اگر براى روزه اجير شده و نگرفته باشد قضاء آن بر پسر بزرگ لازم نيست. و نيز اگر قضاء روزه جد بر پدر واجب بوده و پدر آنها را نگرفته بر پسر قضاى آنها لازم نيست.
احكام روزه مسافر (مسأله 1723) مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر دو ركعت بخواند، نبايد روزه بگيرد، و مسافرى كه نمازش را تمام مىخواند، مثل كسى كه شغلش مسافرت، يا سفر او سفر معصيت است، بايد در سفر روزه بگيرد.
(مسأله 1724) مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد، ولى براى فرار از روزه مسافرت مكروه است. و همچنين است سفر قبل از روز بيست و چهارم در ماه رمضان مگر اين كه سفر براى حج يا عمره يا به جهت ضرورتى باشد.
(مسأله 1725) اگر غير روزه رمضان روزه معين ديگرى بر انسان واجب باشد، مثلا نذر كرده باشد روز معينى را روزه بگيرد، بهتر آنست كه تا ناچار نشود در آن روز مسافرت نكند. و اگر در سفر باشد، چنانچه ممكن است قصد كند كه ده روز در جائى بماند و آن روز را روزه بگيرد، ولى ظاهر آنست كه سفر جائز است و قصد اقامه واجب نيست و در صورتى كه روزه نگيرد لازم است روزه آن روز را قضا كند.
(مسأله 1726) اگر نذر كند روزه بگيرد، و روز آن را معين نكند، نمىتواند آن را در سفر بجا آورد. ولى چنانچه نذر كند كه روز معينى را در سفر روزه بگيرد، بايد آن را در سفر بجا آورد. و نيز اگر نذر كند روز معينى را چه مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد، بايد آن روز را اگر چه مسافر باشد، روزه بگيرد.
(مسأله 1727) مسافر مىتواند براى خواستن حاجت سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبى بگيرد. و احوط مستحب اين است كه آن سه روز روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد.