سجود (مسأله 1054) نمازگزار بايد در هر ركعت از نمازهاى واجب و مستحب بعد از ركوع دو سجده كند، و سجده آنست كه پيشانى را به قصد خضوع به زمين بگذارد و در حال سجده در نماز واجب است كه كف دو دست و دو زانو و دو انگشت بزرگ پاها را به زمين بگذارد.
(مسأله 1055) دو سجده روى هم يك ركن است، و اگر كسى در نماز واجب عمدا يا از روى فراموشى در يك ركعت هر دو را ترك كند يا دو سجده ديگر به آنها اضافه نمايد، نمازش باطل است.
(مسأله 1056) اگر عمدا يك سجده كم يا زياد كند، نمازش باطل مىشود و اگر سهوا يك سجده كم كند حكم آن بعدا گفته خواهد شد.
(مسأله 1057) اگر پيشانى را عمدا يا سهوا به زمين نگذارد، سجده نكرده است، اگر چه جاهاى ديگر به زمين برسد، ولى اگر پيشانى را به زمين بگذارد و سهوا جاهاى ديگر را به زمين نرساند، يا سهوا ذكر نگويد سجده صحيح است.
(مسأله 1058) بهتر آنست كه در حال اختيار در سجده سه مرتبه ((سبحان الله)) يا يك مرتبه ((سبحان ربى الاعلى و بحمده)) بگويد، و بايد اين كلمات دنبال هم و به عربى صحيح گفته شود، و ظاهر اين است كه گفتن هر ذكرى كه به اين مقدار باشد كفايت مىكند و مستحب است ((سبحان ربى الاعلى وبحمده)) را سه يا پنج يا هفت مرتبه يا بيشتر بگويد.
(مسأله 1059) در سجود بايد به مقدار ذكر واجب، بدن آرام باشد و موقع گفتن ذكر مستحب هم، آرام بودن بدن بهتر است.
(مسأله 1060) اگر پيش از آن كه پيشانى به زمين برسد و بدن آرام بگيرد عمدا