مختصرى حركت كند اشكال ندارد.
(مسأله 262) جاى مسح بايد خشك باشد و اگر بقدرى تر باشد كه رطوبت كف دست به آن اثر نكند مسح باطل است. ولى اگر ترى آن بقدرى كم باشد كه رطوبتى كه بعد از مسح در آن ديده مىشود بگويند فقط از ترى كف دست است اشكال ندارد.
(مسأله 263) اگر براى مسح، رطوبتى در كف دست نمانده باشد نمىتواند دست را با آب خارج تر كند، بلكه بايد از ريش خود رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد.
(مسأله 264) اگر رطوبت كف دست فقط به اندازه مسح سر باشد سر را با همان رطوبت مسح كند، و براى مسح پاها از ريش خود رطوبت بگيرد.
(مسأله 265) مسح كردن از روى جوراب و كفش باطل است، ولى اگر بواسطه سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواند كفش يا جوراب را بيرون آورد تيمم نمايد، و اگر تقيه در بين باشد مسح بر جوراب و كفش تيمم نيز بنمايد.
(مسأله 266) اگر روى پا نجس باشد و نتواند براى مسح آن را آب بكشد، بايد تيمم نمايد.
وضوى ارتماسى (مسأله 267) وضوى ارتماسى آنست كه انسان صورت و دستها را به قصد وضو در آب فرو برد، ولى مسح با ترى آن دست اشكال دارد، بنابر اين دست چپ را نبايد ارتماسى شست.
(مسأله 268) در وضوى ارتماسى هم بايد صورت و دستها از بالا به پائين شسته شود، پس اگر وقتى كه صورت و دستها را در آب فرو مىبرد قصد وضو كند، بايد صورت را از طرف پيشانى و دستها را از طرف آرنج در آب فرو برد.
(مسأله 269) اگر وضوى بعضى از اعضاء را ارتماسى و بعضى را غير ارتماسى انجام دهد اشكال ندارد.