(مسأله 1190) اگر بعد از گذشتن وقت شك كند كه نماز را درست خوانده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.
(مسأله 1191) اگر بعد از گذشتن وقت نماز ظهر و عصر بداند چهار ركعت نماز خوانده، ولى نداند به نيت ظهر خوانده يا به نيت عصر، بنابر احتياط واجب چهار ركعت نماز قضا به نيت نمازى كه بر او واجب است بخواند.
(مسأله 1192) اگر بعد از گذشتن وقت نماز مغرب و عشا، بداند يك نماز خوانده، ولى نداند سه ركعتى خوانده يا چهار ركعتى، بايد قضاى نماز مغرب و عشا را بخواند.
4 - كثير الشك (كسى كه زياد شك مىكند) (مسأله 1193) كثير الشك كسى است كه عرفا بگويند زياد شك مىكند يا اين كه حال او به نحوى باشد كه در هر سه نماز لا اقل يك مرتبه شك كند و چنين شخصى به شك خود اعتناء نكند و لكن معتبر است زيادى شك از جهت عارضه موقتى مانند پريشانى خاطر از غضب و ترس نباشد.
(مسأله 1194) كثير الشك اگر در بجا آوردن چيزى از اجزاء نماز شك كند بايد بنا بگذارد كه آن را بجا آورده، مثلا اگر شك كند كه ركوع كرده يا نه، بايد بنا بگذارد كه ركوع كرده است، و اگر در بجا آوردن چيزى شك كند كه نماز را باطل مىكند، مثل اين كه شك كند كه نماز صبح را دو ركعت خوانده يا سه ركعت بنا را بر صحت مىگذارد.
(مسأله 1195) كسى كه در يك چيز نماز زياد شك مىكند چنانچه در چيزهاى ديگر نماز شك كند، بايد بدستور آن عمل نمايد مثلا كسى كه زياد شك مىكند سجده كرده يا نه، اگر در بجا آوردن ركوع شك كند بايد بدستور آن رفتار نمايد، يعنى اگر به سجده نرفته ركوع را بجا آورد و اگر به سجده رفته اعتناء نكند.