(مسأله 1282) اگر رفتن و برگشتن هشت فرسخ باشد اگر چه روزى كه مىرود، همان روز يا شب آن برنگردد، بايد نماز را شكسته بخواند، اگر چه بهتر آنست كه تمام نيز بخواند.
(مسأله 1283) اگر سفر مختصرى از هشت فرسخ كمتر باشد، يا انسان نداند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، نبايد نماز را شكسته بخواند و چنانچه شك كند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، تحقيق كردن برايش لازم نيست، و بايد نمازش را تمام بخواند.
(مسأله 1284) اگر دو عادل يا شخص موثقى خبر دهد كه سفر انسان هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1285) كسى كه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است، اگر نماز را شكسته بخواند، و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده، بايد آن را چهار ركعتى بجا آورد، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسأله 1286) كسى كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه، چنانچه در بين راه بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده، اگر چه كمى از راه باقى باشد، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده دوباره شكسته بجا آورد.
(مسأله 1287) اگر بين دو محلى كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است، چند مرتبه رفت و آمد كند، اگر چه روى هم رفته هشت فرسخ شود، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1288) اگر محلى دو راه داشته باشد، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد، چنانچه انسان از راهى كه هشت فرسخ است به آنجا برود، بايد نماز را شكسته بخواند، و اگر از راهى كه هشت فرسخ نيست برود بايد تمام بخواند.