برود بايد به همان گمان عمل كند، مثلا اگر گمانش به يك ركعت مىرود بايد يك ركعت ديگر بخواند.
(مسأله 1206) اگر در نماز نافله كارى كند كه براى آن در نماز واجب سجده سهو واجب مىشود، يا يك سجده يا تشهد را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز سجده سهو يا قضاى سجده و تشهد را بجا آورد.
(مسأله 1207) اگر شك كند كه نماز مستحبى را خوانده يا نه، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيار وقت معين نداشته باشد بنا بگذارد كه نخوانده است، و هم چنين است اگر مثل نافله يوميه وقت معين داشته باشد و پيش از گذشتن وقت شك كند كه آن را بجا آورده يا نه. ولى اگر بعد از گذشتن وقت شك كند كه خوانده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.
شكهاى صحيح (مسأله 1208) در نه صورت اگر در شماره ركعتهاى نماز چهار ركعتى شك كند، بنابر احتياط مستحب بايد فورا فكر نمايد پس اگر يقين يا گمان به يك طرف شك پيدا كرد، همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند، و اگر نه به دستورهائى كه گفته مىشود عمل نمايد، و آن نه صورت از اين قرار است:
(اول) آن كه بعد از تمامى ذكر سجده دوم شك كند كه دو ركعت خوانده است يا سه ركعت، بايد بنا بگذارد كه سه ركعت خوانده است و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز بنابر احتياط واجب يك ركعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد.
(دوم) شك بين دو و چهار بعد از تمامى ذكر از سجده دوم كه بايد بنا را بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند، و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.
(سوم) شك بين دو و سه و چهار بعد از تمامى ذكر از سجده دوم كه بايد بنا را